Κεντρική Εκδήλωση ΑΡΔΙΝ 13/12

2ο Πανελλαδικό Διήμερο ΑΡΔΙΝ

Το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας διοργανώνει στις 13-14/12 το 2ο Πανελλαδικό Διήμερο με θέμα "Όσα περισσότερα μας ζητάτα τόσα λιγότερα μας δίνετε" στην ΑΣΟΕΕ, στην Αθήνα.

Το 2ο Πανελλαδικό Διήμερο διοργανώνεται σε μια περίοδο έντονων πολιτικών εξελίξεων και πολλαπλών αδιεξόδων για την νεολαία. Ευελπιστούμε οι εργασίες του διημέρου να συμβάλλουν στην συγκρότηση μιας μαχητικής πρότασης για τους χώρους της νεολαίας κόντρα στην αδράνεια και την απογοήτευση.

Το πρόγραμμα του διημέρου διαμορφώνεται ως εξής:

Σάββατο 13/12:

11:00 Έναρξη του διημέρου με θεματικές συζητήσεις. Μέλη και φίλοι του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας συζητάνε πάνω στο περιεχόμενο των 7 δελτίων της δίμηνης καμπάνιας του Αριστερού Δικτύο Νεολαίας με τίτλο "Όσα περισσότερα μας ζητάτε, τόσα λιγότερα μας δίνετε". 

18:00 Κεντρική εκδλήωση - συζήτηση με τίτλο "Η γενιά της κρίσης. Γενιά της αλλαγής;"

21:00 Γλέντι με ζωντανή μουσική. Σολωμού 13, 2ος όροφος, Εξάρχεια

Κυριακή 14/12:

11:00 Γενική συνέλευση του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας. Μέλη και φίλοι του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας συζητάνε και αποφασίζουν για την κατεύθυνση και τον προσανατολισμό το επόμενο διάστημα.

aristerodiktioneolaias.wordpress.com

Καταγγελία ΑΡΔΙΝ Ιατρικής Θεσσαλονίκης

για τους “απουσιολόγους” του κινήματος από όπου και αν προέρχονται

                                            (και ο νοών, νοείτο)

Το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας είναι μία συλλογικότητα φοιτητών, πολιτικών ομάδων, πολιτιστικών λεσχών, διαδικτυακών εγχειρημάτων και ανένταχτων αγωνιστών, που συγκροτείται γύρω απο την αναγκαιότητα ενός αγωνιστικού και μαχητικού νεολαιϊστικου κινήματος ενάντια στην μνημονιακή πραγματικότητα της φτώχειας, της ανεργίας και του φασισμού που επιβάλλει κυβέρνηση , ΕΕ και ΔΝΤ.

Αναγκαίο όρο για αυτό αποτελεί το σχέδιο για ένα Αριστερό Μέτωπο Νεολαίας, βασικό μοχλό για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, του επιθετικού στελέχους ολόκληρης της νεολαίας.

Η ενότητα, λοιπόν, και όχι ο απομονωτισμός και ο διαχωρισμός έχει δύο προϋποθέσεις : απο την μία , την πολιτική συμφωνία και την επικοινωνία στο επίπεδο της αγωνιστικής κουλτούρας.Για να εξηγούμαστε :

• Για εμάς ο αγώνας των οργανωμένων υποκειμένων εντοπίζεται στο καθήκον της καθημερινής επαφής και επικοινωνίας με τον κόσμο, στην αναγκαιότητα διατύπωσης ενός σύγχρονου προγράμματος για τους φοιτητικούς χώρους και την νεολαία, και στην αναγνώριση του χαρακτήρα του αγώνα ώς έναν αγώνα για να καλυφθεί το πολιτικό κενό που δημιουργεί η κρίση και όχι μονάχα έναν αγώνα αντανακλαστικών στις επιθέσεις του αντιπάλου. Θεωρούμε ότι το κενό σήμερα εντοπίζεται στην πολιτική και ιδεολογική φτώχεια της αριστεράς, ότι δεν λείπουν σήμερα μονάχα οι αγώνες και τα αντανακλαστικά, αλλά ότι αυτοί που γίνονται στερούνται του αναγκαίου σχεδιασμού και μαζικότητας, και ο τρόπος που γίνεται περισσότερο αποστασιοποιεί παρά φέρνει σε επαφή την Αριστερά με το κίνημα. Μαζικότητα, η οποία προϋποθέτει βασικά άλματα στο επίπεδο της κουλτούρας, στην επαφή με τον κόσμο και στις σχέσεις με τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος.
• Αναπόφευκτα, καθώς σήμερα κανείς μόνος του δεν επαρκεί, για την θεωρητική αλλά και πραχτική δουλειά, ως αναγκαίο στοιχείο προκύπτει και η ενότητα στο φοιτητικό κίνημα. Δεν πιστεύουμε ότι κανείς μόνος του μπορεί να απαντήσει και να καλύψει το κενό, αλλά ότι μια διαδικασίας ενιαίας και μετωπικής πορείας μπορεί να σημάνει ένα ορόσημο για την αλλαγή του κλίματος στους φοιτητικούς χώρους. Δεν είναι σήμερα εποχή αναπαραγωγής πολιτικών μικροχώρων και ταυτοτήτων, αλλά αντίθετα η υπέρβαση αυτών με επιθετικό πολιτικό πρίσμα οικόδομησης ενός μαζικού αντίπαλου δέος στην νεολαία. Ενός Μετώπου.

Η διαφορετική μας κουλτούρα και αντίληψη, ωστόσο, όπως και το διαφορετικό πολιτικό μας σχέδιο δεν στάθηκε εμπόδιο :-

• Στην στήριξη όλων των καταλήψεων πρυτανείας, τόσο για τον Φορτσάκη, όσο και στις καταλήψεις αλληλεγγύης στον Ν.Ρωμανό
• Στα κοινά κατεβάσματα σε όλες τις κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων και την επιστροφή στο άσυλο την 17 Νοέμβρη
• Σε κοινά και ενωτικά πλαίσια στις σχολές ( με πολυ υγιείς όρους με τους λοιπούς συντρόφους και συναγωνιστές όπου αγωνιζόμαστε μαζί)

• Σε υπεράσπιση των πολιτικών χώρων παρέμβασης συντρόφων (γεγονότα πολυτεχνείου με την ΔΑΠ τον Σεπτέμβρη)

• Στην διοργάνωση εκδηλώσεων που να ανοίγουν το διάλογο σε όλες τις δυνάμεις του φάσματος της Αριστεράς, αλλά και εκδηλώσεις, μονάδικες στα δύο χρόνια σε επίπεδο Θεσσαλονίκης, που να αφορούν τον πολιτικό προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος και της φοιτητικής αριστεράς

Θεωρούμε, λοιπόν, τουλάχιστον ανήθικο και ανεύθυνο, απο χώρους που θεωρούμε συντροφικούς και συναγωνιστικούς , να διεξάγεται ένας υπόγειος ( και αλλού ανοιχτός)πόλεμος λοιδωρίας και ψευδών παραστάσεων των γεγονότων. Αυτό αποτελεί μικρότητα για την αριστερά, όσο ο αντίπαλος και η αδράνεια θεριεύουν στους χώρους της νεολαίας, όσο τα πάντα γκρεμίζοντα γύρω μας, κάποιοι να αναζητούν ύπαρξη στον αλληλοκαννιβαλισμό ανάμεσα στις δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς.

Είναι πρόβλημα για το φοιτητικό κίνημα, όταν διάφοροι εγκαλλούν πολιτικές δυνάμεις να φέρουν εχέγγυα αγωνιστικότητας και αριστεροσύνης, λες και υπάρχει κάποιος στο κίνημα, που έρχεται να ελέγξει τους υπόλοιπους. Το κίνημα δεν έχει σχέση με κάποιο επιτελείο, ούτε ταυτίζεται με μία συγκεκριμένη δύναμη που μιλά εξ ονόματος του, αλλά με την ειλικρινή και με ίσους όρους πολιτική επικοινωνία των πολιτικών και των κοινωνικών του δυνάμεων.

Δεν έχουμε να απολογηθούμε σε κανέναν “απουσιολόγο” του κινήματος, όταν αποδεικνύουμε καθημερινά με την πολιτική μας δράση την αναγκαιότητα αντίστασης στον αντίπαλο. Για την οικοδόμηση ενός φοιτητικού κινήματος γύρω απο ένα Αριστερό Μέτωπο Νεολαίας, βασική αναγκαιότητα και καθήκον άμεσο για την φοιτητική αριστερά σήμερα, για το κίνημα, την νεολαία και την χώρα.

Η αριστερά να πάψει να διαχωρίζεται και να αλληλοσπαράσεται, αλλά να προωθήσουμε την κουλτούρα της επικοινωνίας και της ενότητας , ενάντια στον κοινό εχθρό : την ΕΕ , το ΔΝΤ, την ανεργία, την Κυβέρνηση και όλους τους εκφραστές της μνημονιακής χρεοκρατίας μέσα και έξω απο τις σχολές!

Για ένα Αριστερό Μέτωπο Νεολαίας!

5ο δελτίο: Εργασία

για μεγέθυνση πατηστε cntrl +

Ποιός και γιατί φοβάται τις γενικές συνελεύσεις; vol2

Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας Νομικής

Την Τετάρτη 26/11 περίπου 200 άτομα βρέθηκαν στο μεγάλο αμφιθέατρο της νομικής, όχι για να κάνουν μάθημα. αλλά για να συζητήσουν και να συναποφασίσουν εν ονόματι του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής, μια κατάσταση που τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο σπάνια. Ο μεγάλος απών για ακόμα μια φορά ήταν η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και οι φίλα προσκείμενοι σε αυτήν, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η απαιτούμενη απαρτία των 300 ατόμων. Η μεγάλη ειρωνεία είναι βέβαια πως η ίδια η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πρότεινε τη διεξαγωγή της τακτικής Γενικής Συνέλευσης ύστερα από πιέσεις δύο μηνών από τα υπόλοιπα σχήματα της σχολής.

Φυσικά τέτοιες γελοιότητες είναι δυστυχώς ο κανόνας. Η αποστροφή της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας για τη μόνη διαδικασία στο πανεπιστήμιο όπου οι φοιτητές συζητάνε και συναποφασίζουν είναι γνωστή. Όχι μόνο καταψηφίζουν κάθε πρόταση για γενική συνέλευση που ορίζεται (προτάσσοντας κωμικοτραγικές δικαιολογίες), αλλά και όταν παρά την άρνηση τους ορίζεται τέτοια (με συλλογή υπογραφών) συμβαίνει το εξής συναρπαστικό: ενώ τα παιδιά με τα μπλε βρίσκονται μαζικά στη σχολή, αντί να συμμετέχουν στο κορυφαίο όργανο του συλλόγου εκπροσωπώντας τους συμφοιτητές μας που καλώς ή κακώς τους ψήφισαν, αναλώνονται σε μία διαδικασία κατασυκοφάντησης τόσο του ίδιου του θεσμού όσο και των πολιτικών χώρων που συμμετέχουν σε αυτόν (ακόμα και την ώρα της συνέλευσης). Έτσι λοιπόν και τη μέρα της τακτικής γενικής συνέλευσης το τραπεζάκι της ΔΑΠ έσφιζε από ζωή μέχρι τις 2, οπότε και τα στρουμφάκια μετακινήθηκαν σε γνωστό καφέ της ροτόντας.

Η στάση αυτή βέβαια μόνο συμπτωματική δεν είναι.

Αλλά απορρέει από την πολιτική ταυτότητα και τοποθέτηση της Νεολαίας Σαμαρά.

Κι αυτή απαρτίζεται από τρεις παραδοχές:

Η ΔΑΠ δεν θέλει διάλογο. Γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να κάνει διάλογο. Δεν μπορεί να προσφέρει σήμερα στο νέο έστω μία χαραμάδα προοπτικής αλλά αντιθέτως του ζητάει να υπομείνει αδιαμαρτύρητα την μνημονιακή λαίλαπα που κατακλύζει κάθε έκφανση της ζωής του.

Η μηδαμινή πολιτική της δραστηριότητα εξαντλείται σε συντεχνιακού τύπου πυροτεχνήματα (παρουσίαση νομοθετικών αλλαγών όπως η πτυχιακή εξεταστική ως επιτυχίας της κατόπιν επαφής με τον κοσμήτορα!). Για την πραγματικότητα του σύγχρονου νεολαίου, αυτή της ανεργίας, της μετανάστευσης και των γονιών που τον σπουδάζουν με το υστέρημα τους το μόνο που μπορεί να αντιτείνει είναι οι φρούδες ελπίδες της μερικής απασχόλησης, των voucher και της δήθεν αυτονόητης αποκατάστασης που προσφέρει το εξωτερικό. Κατά τα λοιπά επενδύει στις σχέσεις του δούναι και λαβείν (σημειώσεις, προγράμματα) που αναπτύσσει με τους φοιτητές, στο life style των πάρτι και των μπουζουκιών και φυσικά στην προοπτική ανέλιξης στη γαλάζια πολυκατοικία (ο γραμματέας της πολιτικής επιτροπής της ΝΔ ήταν αρχι-δαπίτης του ΠΑΜΑΚ).

Η ΔΑΠ δεν θέλει δημοκρατία. Θέλει το σύλλογο να είναι τσιφλίκι της, συχνά με αυταρχικές πρακτικές (κατά τα πρότυπα του αποφασίζομεν και διατάσσομεν των γαλάζιων υπουργών και κυβερνήσεων) προκειμένου να μπορεί να τον χρησιμοποιεί για να υπερκεράσει τις υπόλοιπες δυνάμεις. Άλλωστε είναι δύσκολο να πείθεις πολιτικά όταν είσαι η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας εν έτει 2014, οπότε είναι προτιμότερο να επιβάλλεσαι δια του μηχανισμού σου που φιμώνει κάθε διαφορετική φωνή.

Η ΔΑΠ δεν θέλει ενεργούς φοιτητές και κατ επέκτασιν ενεργούς συλλόγους. Θέλει "ατομικότητες", άτομα παθητικά και αδρανή. Έτσι, υποσκάπτει τόσο κάθε απόπειρα πολιτικής ζύμωσης (γενικές συνελεύσεις), όσο όμως και πολιτιστικής (πολιτιστικές ομάδες του συλλόγου). Δεν θέλει σκεπτόμενους φοιτητές, αλλά τηλεκατευθυνόμενους "μαθητές" που απλώς θα την ψηφίζουν στο τέλος κάθε χρόνου προκειμένου τα στελέχη της να έχουν να παρουσιάσουν ένα «έργο» στους κομματικούς τους ανωτέρους.

Σε αρμονία με τον παραπάνω συλλογισμό έρχεται ο γαλάζιος Πρύτανις του ΕΚΠΑ Φορτσάκης (γνωστός για τον αυταρχισμό του αλλά και για τις περισσότερες θέσεις που κατέχει στο δημόσιο) να προτείνει τη διεξαγωγή διαδικασιών των συλλόγων διαδικτυακά. Για μας δημοκρατία δεν είναι απλώς μια ψήφος ή ένα Like, παρά μια δυναμική διαδικασία συζήτησης, ζύμωσης και διαπάλης απόψεων. Η ψηφοφορία είναι μόνο ένα στάδιο, κι αν γίνεται χωρίς τα παραπάνω δεν έχει καμία αξία.

Η ΔΑΠ εκφράζει για μας το "παλιό" και το "σάπιο" στο σημερινό πανεπιστήμιο. Είναι λοιπόν ανάγκη να αντιταχθεί ένα αντίπαλο δέος απέναντί της, κάτι που κατά γενική ομολογία δεν υπάρχει σήμερα. Αυτό δεν το λέμε για να απαισιοδοξήσουμε, αλλά για να αναγνωρίσουμε τα καθήκοντα που ορίζει η πραγματικότητα.  Χρειάζεται σήμερα ένα νέος αριστερός πόλος που να μπορεί να σηκώσει την ιδεολογική αντιπαράθεση με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Ένας πόλος που θα μπορεί να πείθει τον κόσμο ότι έχει να κερδίσει κάτι από μια γενική συνέλευση, κάτι που τα υπαρκτά σχήματα της αριστεράς δεν το κάνουν.

Έτσι, ως βασικό καθήκον στους φοιτητικούς και όχι μόνο χώρους, αναγνωρίζουμε την οικοδόμηση ενός Αριστερού Μετώπου Νεολαίας, που θα δίνει μια προοπτική στους νέους για μια ζωή με μέλλον κι αξιοπρέπεια, που θα μπορέσει να συγκροτήσει το ανύπαρκτο σήμερα φοιτητικό κίνημα, που θα μπορέσει τέλος να ανταγωνιστεί με αξιώσεις τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, τις παρατάξεις του μνημονίου και της συντήρησης.

Για να πούμε ένα ηχηρό ΌΧΙ στις συστημικές δυνάμεις που μας θέλουν υποταγμένους σε καιρούς εξαθλίωσης.

Για να αντισταθούμε στο χτύπημα και τον αποκλεισμό της νέας γενιάς από την εκπαίδευση και την εργασία.

Για να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτούς που θέλουν τις σχολές τσιφλίκια τους.

Η νεολαία το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας να είναι αυτή που θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις και θα καθορίσει το μέλλον της.