Μετά
από 7 χρόνια πιστής εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών, τα καταστρεπτικά τους
αποτελέσματα είναι εμφανή σε κάθε πτυχή της πραγματικότητας που βιώνουμε σήμερα
ως νεολαίοι και φοιτητές. Η μείωση των οικογενειακών μας εισοδημάτων, η
ανεργία, η ανελέητη φορομπιξία συνθέτουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο
καλούμαστε να σπουδάσουμε και να πάρουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται το πτυχίο, για
να βρεθούμε τελικά αντιμέτωποι με το μέλλον της ανεργίας, της ανασφάλιστης
εργασίας και της μετανάστευσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με
μια ακόμη πραγματικότητα: τη διάλυση των σχολών μας από τα μνημονιακά μέτρα που
επιβάλλουν οι δανειστές στη χώρα.
Χαρακτηριστικά, η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ έχει μειωθεί πάνω από 70% τα τελευταία 7 χρόνια, γεγονός που έχει προκαλέσει σειρά προβλημάτων στην καθημερινότητά μας που όλοι λίγο ή πολύ γνωρίζουμε: περικοπή συγγραμμάτων, υπολειτουργία γραμματειών και βιβλιοθηκών, πληρωμή από την τσέπη μας εργαστηριακών υλικών και άλλων απαραίτητων για τις σπουδές μας εργαλείων, υποβάθμιση των δομών σίτισης και στέγασης, εισαγωγή αντιτίμου σε αυτές κ.ά.
Χαρακτηριστικά, η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ έχει μειωθεί πάνω από 70% τα τελευταία 7 χρόνια, γεγονός που έχει προκαλέσει σειρά προβλημάτων στην καθημερινότητά μας που όλοι λίγο ή πολύ γνωρίζουμε: περικοπή συγγραμμάτων, υπολειτουργία γραμματειών και βιβλιοθηκών, πληρωμή από την τσέπη μας εργαστηριακών υλικών και άλλων απαραίτητων για τις σπουδές μας εργαλείων, υποβάθμιση των δομών σίτισης και στέγασης, εισαγωγή αντιτίμου σε αυτές κ.ά.
Ένα από τα βασικά «συμπτώματα» της υποχρηματοδότησης των πανεπιστημίων, που φαίνεται μάλιστα να λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, είναι αυτό της έλλειψης διδακτικού προσωπικού. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Υπουργείου Παιδείας, από το 2009 μέχρι σήμερα το καθηγητικό προσωπικό έχει μειωθεί περίπου κατά 40%, από 24.636 σε σε 14.686 άτομα. Ειδικά στο ΑΠΘ, την τελευταία 7ετία χάθηκαν περί τις 650 θέσεις διδασκόντων, δηλαδή σχεδόν το 1/3 του προσωπικού. Η έλλειψη προσωπικού είναι πλέον εμφανής σε όλα τα τμήματα και γίνεται αισθητή με ποικίλους τρόπους. Για παράδειγμα, υπάρχουν τμήματα, όπως η Ψυχολογία ΑΠΘ, που αδυνατούν να παρέχουν τα μαθήματα του προγράμματος σπουδών τους, με πολλούς φοιτητές να «μένουν στον αέρα» αδυνατώντας να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο για το πτυχίο αριθμό ects και άλλους να αναγκάζονται να «δανείζονται» μαθήματα από άλλες σχολές, με περιεχόμενο συχνά εντελώς άσχετο προς το αντικείμενο των σπουδών τους. Σε άλλα τμήματα, όπως για παράδειγμα η Νομική ΑΠΘ ή το Οικονομικό, η έλλειψη καθηγητών αντιμετωπίζεται με τη μείωση του αριθμού των τμημάτων και το στοίβαγμα μεγάλου αριθμού φοιτητών σε ακατάλληλες αίθουσες, επιλογή που αποτελεί την καλύτερη συνταγή για μάθημα χαμηλής ποιότητας. Το πρόβλημα λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις στις πολυτεχνικές σχολές (π.χ. Αρχιτεκτονική, ΗΜΜΥ) και τις σχολές επιστημών υγείας (π.χ. Ιατρική), καθώς τα εργαστήρια έχουν προ πολλού μειωθεί και το στοίβαγμα έχει γίνει κανόνας.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα είναι συνολικό και σε καμία περίπτωση δεν οφείλεται στους κακούς χειρισμούς του κάθε κοσμήτορα. Η κατάργηση τόσων θέσεων εργασίας στα ΑΕΙ και ΤΕΙ πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της εφαρμογής του μνημονιακού μέτρου «1 προς 5» στο Δημόσιο, που επιβάλλει ότι για κάθε 5 υπαλλήλους που συνταξιοδοτούνται μόνο ένας αντικαθίσταται. Ταυτόχρονα, ο οικονομικός στραγγαλισμός των ιδρυμάτων είχε ως αποτέλεσμα να μην ανανεώνονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου που είχαν συνάψει τα ιδρύματα με διδάκτορες, προκειμένου να καλύψουν με ίδιους πόρους τα διδακτικά κενά.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού πρώτα μείωσε κατά 20% την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων με το 3ο μνημόνιο, συνεχίζοντας την ίδια ακριβώς πολιτική των προηγούμενων, έρχεται τώρα να απαντήσει δήθεν στα προβλήματά τους με ημίμετρα που μόνο λύση δεν επιφέρουν. Ειδικότερα, με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση δόθηκε η δυνατότητα να συνεχίζουν να διδάσκουν εθελοντικά ομότιμοι (συνταξιούχοι) καθηγητές, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι συχνά η «εθελοντική» αυτή εργασία επιβάλλεται σε υποψήφιους διδάκτορες και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Την ίδια στιγμή δηλαδή, που χιλιάδες νέοι επιστήμονες είναι άνεργοι και φεύγουν μετανάστες στερούμενοι τη δυνατότητα να προσφέρουν στον τόπο τους και να ζήσουν με αξιοπρέπεια, ως λύση προάγεται η «εθελοντική εργασία» των συνταξιούχων.
Ως Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας, θεωρούμε πως δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο θεατές στο έργο της διάλυσης των σπουδών μας και του εργασιακού μας μέλλοντος. Οι φοιτητές που σήμερα στοιβαζόμαστε στα αμφιθέατρα και κυνηγάμε το πτυχίο είμαστε οι αυριανοί επιστήμονες που οι μνημονιακές κυβερνήσεις θα τους κλείνουν την πόρτα των ιδρυμάτων και της έρευνας και θα τους στέλνουν στο εξωτερικό. Είμαστε η γενιά των ανθρώπων που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ την καταδικάζουν να ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες. Είναι καιρός να πούμε «φτάνει πια!».
Να διεκδικήσουμε συλλογικά και αγωνιστικά:
·
Άμεσο διορισμό καθηγητών με πλήρη απασχόληση και μισθό –
Η εργασία είναι δικαίωμα, όχι εθελοντισμός ή χόμπι!
·
Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότης των ΑΕΙ-ΤΕΙ- Δεν
θα γίνουν οι σπουδές μας θυσία στο βωμό της αποπληρωμής του χρέους
·
Σπουδές με ποιότητα για όλους - Πτυχία με αξία και
κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα, όχι «διαβατήρια» για την ανεργία και τη
μετανάστευση!
