Ένα σχόλιο με αφορμή τα νέα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας: Για τις ανάγκες τις δικές μας ή των δανειστών;

Τα μνημόνια, που οι κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων υπερψήφιζαν και εφάρμοζαν στο όνομα «της διάσωσης της χώρας και της παραμονής στο ευρώ και την Ε.Ε», δεν ήταν απλά ένα άθροισμα καταστροφικών νόμων αλλά οικοδόμησαν μια νέα, «μεσαιωνική» εργασιακή πραγματικότητα.

Βασική πλευρά της, οι μειώσεις μισθών, η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, η στέρηση του ίδιου του δικαιώματος στην εργασία. Ο βασικός μισθός μετά βίας στα 500€, 78 νόμοι απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που ήρθαν να αντικαταστήσουν τη σταθερή και με δικαιώματα εργασία με την ευελιξία, ενάμιση εκατομμύριο ανέργων. Η νεολαία βιώνει με τον πιο έντονο και δραματικό τρόπο αυτή την πραγματικότητα. Το 62% των νέων είναι άνεργοι, ενώ η ύπαρξη αυτού του «εφεδρικού στρατού» που αναζητεί δουλειά είναι ο μοχλός για την εμπέδωση της συνθήκης του εργασιακού μεσαίωνα, καθώς υπό το φόβο της ανεργίας είναι πιο «εύκολη» η αποδοχή των πιο αντιδραστικών συνθηκών, όπως του μοντέλου της 5μηνης ανασφάλιστης, χωρίς δικαιώματα  εργασίας  των voucher. Η νεολαία «διαπαιδαγωγείται» στην απόρριψη και το φόβο, στην ευέλικτη εργασία και ζωή…

Μια πολιτική πραγματικής διεξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού, της νεολαίας και των δικαιωμάτων τους θα σήμαινε την «κατεδάφιση» του μνημονίου στο χώρο της εργασίας. Θα σήμαινε την κατοχύρωση μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα για όλους. Με  την κατάργηση του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου της τελευταίας πενταετίας, των μορφών ευέλικτης εργασίας, των προγραμμάτων voucher και stage, του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης που στερεί τους νέους εργαζόμενους από κάθε ίχνος δικαιώματος. Με την κατοχύρωση της επτάωρης εργασίας και του πενθημέρου, την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με θεσμούς ελέγχου και τιμωρίας της εργοδοσίας για τους απλήρωτους μισθούς, τη «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, τις παράνομες απολύσεις. Με αυξήσεις στους μισθούς, με επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού, με άμεση κατοχύρωση του κατώτατου μισθού στα 751€. Κυρίως όμως, θα σήμαινε μια πολιτική που θα οδηγούσε στη δημιουργία νέων θέσεων πλήρους απασχόλησης, για να αντιμετωπιστεί ο εφιάλτης της ανεργίας. Με σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.  Με στήριξη και χρηματοδότηση του δημόσιου τομέα, των ΑΕΙ, των σχολείων, των νοσοκομείων, των ερευνητικών ιδρυμάτων, των δομών πρόνοιας και τη στελέχωσή τους με το αναγκαίο προσωπικό.

Κοινό πλαίσιο ΑΡΔΙΝ-contra legem_Ε.Α.Α.Κ.-Ανένταχτοι Φοιτητές

Το νέο πρόγραμμα σπουδών δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία. Παρά είναι προϊόν μιας μακράς διαδικασίας συνδιαμόρφωσης του από συγκεκριμένους καθηγητές και μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τα τελευταία χρόνια. Οι βασικές του πτυχές οι εξής:

·         Κατάργηση επαναληπτικής διδασκαλίας κι εξέτασης

·         Θέσπιση προαπαιτούμενων για τις εμβαθύνσεις

·         Περιορισμένος αριθμός προσέλευσης στα μαθήματα γενικής επιλογής

·         Μαθήματα με υποχρεωτικές παρουσίες

·         Αλλαγή του κύκλου σπουδών σε κατεύθυνση εντατικοποίησης στα πρώτα έτη και υπερεξειδίκευσης στα τελευταία.

·         Ποσοτικοποίηση του πτυχίου με την εισαγωγή μονάδων ects

Και μάλιστα η εφαρμογή του θα είναι αναδρομική στο πρώτο και το δεύτερο έτος.

Έρχεται  λοιπόν να αλλάξει άρδην τη σχολή μας δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο που αντιτάσσεται στα πρότυπα της ακαδημαϊκής ελευθερίας.Με την κατάργηση των επαναληπτικών, τη θέσπιση προαπαιτούμενων αλλά και την ίδια τη σειρά των μαθημάτων, η φοίτηση στη σχολή γίνεται πιο απαιτητική από ποτέ. Ειδικά δε αν λάβουμε υπόψη το ν+2 και τις διαγραφές  προστίθεται ένα ακόμη σημαντικό άγχος στο κεφάλι μας.

Το νέο πρόγραμμα σπουδών θέλει να διαμορφώσει μια εντατικοποιημένη σχολή, με φοιτητές που θα πασχίζουν να ανταποκριθούν ήδη απ την εισαγωγή τους σε πολλές ώρες διδασκαλίας απαιτητικότατων μαθημάτων. Αυτό συνεπάγεται τη μετατροπή των σχολών σε σχολείο, ένα αποστειρωμένο κέντρο αποστήθισης κι εξέτασης ενώ θα ‘πρεπε να είναι ένας ζωντανός χώρος κοινωνικής, πολιτισμικής και πολιτικής ζύμωσης. Έρχεται δε να κατακερματίσει το νομικό αντικείμενο, προσφέροντας μερική μόνο γνώση με όρους χρησιμοθηρίας/δικολαβίας, κι όχι μια σφαιρική άποψη της νομικής επιστήμης. Αυτό αποτυπώνεται και στο πτυχίο, το οποίο πλέον δεν θα είναι ένα πλήρες κι ενιαίο πτυχίο νομικής με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα ‘πρεπε να περιλαμβάνει, αλλά ένα απλό σύνολο πιστωτικών μονάδων (240 ects). Η  συνεχής και δια βίου συλλογή των οποίων θα είναι για τον απόφοιτο αναγκαίος όρος προκειμένου να παραμένει ανταγωνιστικός μήπως και καταφέρει να ανταποκριθεί στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς.

Καταλήγουμε έτσι οι αυριανοί τεχνοκράτες δίχως εργασιακή (ή στην καλύτερη επαρκή εργασιακή) προοπτική.

Όλα αυτά δεν μπορούν να ιδωθούν ξεκομμένα από τις γενικές κατευθύνσεις που προωθούνται για την παιδεία. Το νέο πρόγραμμα σπουδών αποτελεί  πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης όπως αυτή εκφράστηκε ήδη από τις προηγούμενες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις (ν.Διαμαντοπούλου-Αρβανιτοπούλου) σε συμφωνία με τις πάγιες επιταγές της ΕΕ ( βλ συνθήκη της Μπολόνια).

Αυτή η κατάσταση δυστυχώς φαίνεται πως δεν ανατρέπεται ούτε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία με το νέο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία τολμά να θίξει θεσμικά μόνο ζητήματα ( όπως την κατάργηση των Συμβουλίων Διοίκησης) κι όχι να αναμετρηθεί με τον πυρήνα και τις βασικές πτυχές της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (εξειδίκευση, ξεπούλημα της έρευνας και της μέριμνας στους ιδιώτες, απαξίωση της επιστήμης και καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων κλπ). Στο αντιδραστικό πρόγραμμα σπουδών και στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δε χωράνε λογικές διαπραγμάτευσης και συνδιαλλαγής(κόψε –ράψε).Το φοιτητικό κίνημα πρέπει και θα βγει μπροστά με αίτημα την συνολική απόρριψη της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ,απότοκο της οποίας είναι και το νέο πρόγραμμα σπουδών.

Η επιχειρηματολογία του Κοσμήτορα της σχολής  μας ως απάντηση στα αιτήματα  των φοιτητών ήταν η υποχρηματοδότηση του πανεπιστημίου (έλλειψη προσωπικού-υποδομών κλπ). Η τελευταία είναι αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας που έφεραν τα μνημόνια υπό τις επιταγές των θεσμών (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) στο βωμό της αποπληρωμής του χρέους και της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Η πολιτική αυτή που θέλει ψίχουλα για την παιδεία έχει το δίχως άλλο παραταθεί από τη νέα κυβέρνηση με την περίφημη συμφωνία-γέφυρα του Φεβρουαρίου. Όσο αποκλείονται οι μονομερείς ενέργειες και η άσκηση εθνικής κυριαρχίας, όσο προτεραιότητα είναι οι ανάγκες των δανειστών, τόσο η δημόσια δωρεάν παιδεία, δεν θα είναι ούτε δημόσια, ούτε δωρεάν.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Διεκδικούμε

-Απόσυρση του νέου προγράμματος σπουδών
-Επαναφορά των επαναληπτικών μαθημάτων
-Κατάργηση των προαπαιτουμένων
-Απόσυρση του νόμου Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου
-Ενιαίο πτυχίο με κατοχυρωμένα μορφωτικά κι εργασιακά δικαιώματα
-Χρήματα για την παιδεία και όχι για το χρέος - Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους
-Όχι στη νέα συμφωνία – Καμία παράταση των πολιτικών λιτότητας.Συγκρουσή με την πολιτική της ΕΕ-ΔΝΤ που συνεχίζει να αποτελεί βραχνά σε κάθε πτυχή της ελληνική κοινωνίας.

Προχωράμε σε

-Κατάληψη της Νομικής από Πέμπτη έως και Δευτέρα
-Παράσταση Διαμαρτυρίας  την Τρίτη 28/04 στη Συνέλευση Σχολής(καθηγητών)  προκειμένου να αποσύρει το νέο πρόγραμμα σπουδών
-Νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής την Τετάρτη 29/04 στις 14:00 στο Α αμφιθέατρο

Τι θα πεί δωρεάν παιδεία και μόρφωση στην Ελλάδα των μνημονίων

ή αλλιώς γιατί δεν πρέπει να περάσει το νεό πρόγραμμα σπουδών

Πέντε χρόνια τώρα, η κρίση στην χώρα μας εκφράστηκε με ένα κυκεώνα μέτρων και αναδιαρθρώσεων, που σαρώσαν δικαιώματα και κατακτήσεις, που εκτίναξαν την ανεργία στα ύψη, που κάναν το μέλλον με ελπίδες και αξιοπρέπεια για έναν νέο να φαντάζει άπιαστο όνειρο. Σε μια χώρα πειραματόζωο, που δημιουργήσαν χρέη για να βάλουν τον λαό να τα πληρώσει, η κουβέντα για μια παιδεία δημόσια και δωρεάν, με ποιοτική μόρφωση και εξασφάλιση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, φαντάζει ακόμα ταμπού. Παρά μονάχα η λύση που έχουν να προβάλλουν τα διεθνή κέντρα για την υπέρβαση της κρίσης στην χώρα είναι η αποπληρωμή των χρεών, με φανερή προτεραιότητα τα συμφέροντα των δανειστών. Όχι του λαού, των εργαζομένων και της νεολαίας.

Ο "εκσυγχρονισμός" κατά τα νεοφιλελεύθερα ευρωπαϊκά πρότυπα απαιτεί ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με κριτήριο τις ανάγκες της αγοράς και όχι των φοιτητών, των επιστημών ή της κοινωνίας. Ένα πανεπιστήμιο που δεν θα βγάζει επιστήμονες, αλλά θα κατακερματίζει και θα ποσοτικοποιεί τη γνώση. Ένα πανεπιστήμιο αντιδημοκρατικό, για το οποίο οι φοιτητές, αν και οργανικό κομμάτι, δεν θα έχουν λόγο σε ό,τι συμβαίνει. Ενα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, με το ιδιωτικό κεφάλαιο να παίζει μπάλα, με τους ρυθμούς να θυμίζουν την εργασιακή ζούγκλα που θα αντιμετωπίσουμε ως ευέλικτοι εργαζόμενοι/ άνεργοι άυριο. Χωρίς φωνή και δικαιώματα, χωρίς σκέψη και κριτήρια.

Οι νόμοι Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου για την παιδεία έρχονται να εφαρμόσουν ακριβώς αυτές τις κατευθυντήριες, σε αυτό το περιβάλλον της κρίσης , της ανεργίας, της σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής που έφεραν τα μνημόνια. Έρχονται να ευθυγραμμίσουν τα πανεπιστήμια με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Να διαλύσουν τα πτυχία μας και να μας αφήσουν με " ατομικούς φακέλους προσόντων", για να σφαζόμαστε απο την σχολή μεταξυ μας. Να ανοίξουν πόρτες για τους ιδιώτες. Να απομαζικοποιήσουν και να καταστήσουν την μόρφωση για τους λίγους που θα μπορούν να πληρώνουν τα σεμινάρια, τα bachelor, παραbachelor κτλ. Να μας κάνουν υποτακτικούς και δούλους μέσα στον τελευταίο χώρο που η σκέψη και η δημιουργία είχαν ένα κεκτημένο ελευθερίας: το πανεπιστήμιο.

Τα προγράμματα σπουδών αποτελούν την κορυφή στο παγόβουνο αυτό της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα του μνημονίου. Αποτελούν εκείνη την εισβολή της μνημονιακής πραγματικότητας στην άμεση καθημερινότητας μας, που προβλέπεται απο τους νόμους και τα νομοσχέδια για την παιδεία. Αποτελούν βασικό μοχλό για το χτύπημα της μόρφωσης, ως ουσιαστικής διαδικασίας προσπορισμού γνώσης και εργαλείων σκέψης, για την συνολική επιστημονική και εργασιακή εξέλιξη του κάθε φοιτητή. Αντ'αυτού, έρχονται να φέρουν προγράμματα επικεντρωμένα στην εξειδίκευση, που θα μας καθιστά ακόμα πιο αδύναμους στην αγορά εργασίας ( ήδη η ανεργία στο 60% για την νεολαία), με τέτοιους εντατικούς ρυθμούς, που η ουσιαστική εντρύφηση σε οποιοδήποτε αντικείμενο θα αποτελεί ανέκδοτο. Παράλληλα, οι κύκλοι σεμιναρίων, τα ECTS και οι κύκλοι σπουδών, έρχονται να ολοκληρώσουν το κάδρο της διάλυσης του πτυχίου, αλλά και αυτού που γνωρίσαμε ως μαζική, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, όσο τέλος πάντων το γνωρίσαμε.

Τι φέρνει το νέο πρόγραμμα σπουδών;

Το νέο πρόγραμμα σπουδών της νομικής δεν είναι απλώς μια αλλαγή στη σειρά των μαθημάτων. Είναι η ολοκληρωτική μεταστροφή της νοοτροπίας που διαπνέει τις νομικές σπουδές, κι έρχεται να αλλάξει άρδην τη σχολή μας. Δεν είναι γενικώς και αορίστως κάτι νέο που έρχεται να εκσυγχρονίσει ένα πρόγραμμα 30 χρόνων, παρά αποτελεί την ουσιαστική αφαίρεση κάθε καλού στοιχείου, κάθε κεκτημένου που περιελάμβανε το υπάρχον πρόγραμμα. Βασικά χαρακτηριστικά που έρχεται να σφραγίσει είναι τα κάτωθι:

α) Επιβάρυνση των δύο πρώτων ετών με απαιτητικά μαθήματα και δικονομική εξειδίκευση/δικολαβία στα υπόλοιπα! Ο προσανατολισμός είναι καθαρά τέτοιος (και διακυρηγμένος στη συνέλευση σχολής) που να φτιάχνει τους αυριανούς αναλώσιμους υπερεξειδικευμένους δικολάβους των δικηγορικών εταιριών...

β) Εντατικοί ρυθμοί σπουδών, τέτοιοι που να είναι αδύνατη η ενασχόλιση η ποιοτική με οποιοδήποτε αντικείμενο, εντός ή πέρα απο τον κύκλο μαθημάτων της σχολής.

γ) Κατάργηση των επαναληπτικών μαθημάτων και εξεταστικών, λόγω έλλειψης διδακτικού προσωπικού και διαθέσιμων αιθουσών

δ) Θέσπιση προαπαιτούμενων και αλυσίδων για τις εμβαθύνσεις.

ε) Μαθήματα γενικής επιλογής με περιορισμένο αριθμό προσέλευσης.

στ) Μαθήματα με υποχρεωτικές παρουσίες

ζ) Ποσοτικοποίηση του πτυχίου μέσω των μονάδων ects

Και μάλιστα όλα αυτά θα ισχύσουν αναδρομικά για τους 

ήδη σπουδάζοντες λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με το έτος εισαγωγής τους.

Έρχεται λοιπόν να δημιουργήσει έναν φοιτητή ο οποίος σε ν+2 χρόνια, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της διαγραφής, δίχως επαναληπτικά μαθήματα κι εξεταστικές, με προαπαιτούμενα μαθήματα για τις εμβαθύνσεις θα πρέπει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, πάντα υπό την αφόρητη υλική και ψυχολογική πίεση της οικονομικής κρίσης.

Είναι ο φοιτητής που θα ασχολείται με εντατικους ρυθμούς με το νομικό αντικείμενο, τρέχοντας σαν το Βέγγο προκειμένου να καταφέρει να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του ασφυκτικού πλαισίου που περιγράφεται παραπάνω.

Είναι ο φοιτητής εκείνος, που θα ασχολείται αποκλειστικά με το αντικείμενο της σχολής του, μην μπορώντας να αφιερώσει χρόνο σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, απ την πολιτική εως τις τέχνες. Ένα πειθήνιο στρατιωτάκι με προσωπικότητα μαθητή, χωρίς ανοικτούς και ευρυγώνιους ορίζοντες, χώρις εργαλεία για την δική του αυτενέργεια και δημιουργία ως ανθρώπου, εργαζόμενου και επιστήμονα.

Είναι ο φοιτητής εκείνος που ήδη από το πρώτο έτος θα καλείται να αντιμετωπίσει απαιτητικότατα νομικά μαθήματα και αμέτρητες ώρες διδασκαλίας (που εύλογα θα τα αντιμετωπίσει με όρους προχειρότητας, βαθμοθηρίας κι αντεπιστημονικότητας) και στα τελευταία έτη θα έχει να κάνει με μια άτυπη πλην όμως υπαρκτή εξειδίκευση.

Είναι ο φοιτητής που δεν θα βγει απ τη σχολη με ολοκληρωμένο πτυχίο νομικής, παρά με 240 μονάδες ects. Έτοιμος για ένα αέναο κυνήγι δια βίου συλλογής μονάδων μέσα απο σεμινάρια, μεταπτυχιακά, πρακτικές, σπουδές επί σπουδών, προκειμένου να παραμείνει ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας.

Είναι ο φοιτητής που δεν θα εργάζεται, που δεν θα σπουδάζει εξ' αποστάσεως και που θα χει την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθει στις σπουδές του υπό το νέο αυτό πλαίσιο.

Το νέο πρόγραμμα σπουδών δεν είναι λοιπόν αρνητικό μονάχα επειδή εφαρμόζεται αναδρομικά για τους σημερινούς φοιτητές της νομικής. Είναι αρνητικό γιατί έρχεται να επιτείνει τους οικονομικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, στερώντας την πρόσβαση σε αυτή σε όσους δεν έχουν τους απαιτούμενος πόρους. Γιατί θέλει έναν φοιτητή μονομερή κι εξειδικευμένο που με fast track διαδικασίες θα είναι ιδανικό γρανάζι για τις νομικές εταιρίες που είναι η τελευταία λέξη της "αγοράς".

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εφαρμοστεί.

Τι να κάνουμε;

Α) Οι κατακτήσεις έρχονται με αγώνες συλλογικούς! Καμία συνδιαλλαγή με εφαρμοστές των νόμων διάλυσης της εκπαίδευσης!

Παρά τις συνεχείς άνωθεν ρητορείες που μας καλούν για το αντίθετο, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνδιαλλαγής με τον Κοσμήτορα και τους καθηγητές. Το νέο πρόγραμμα σπουδών με τις λογικές που το διαπνέουν δεν πρέπει να περάσει στο σύνολό του. Κοπτοραπτικές, διαπραγματεύσεις με λογικές 70-30 και συντεχνιακές πρακτικές ΔΑΠ-ΠΑΣΠ πρέπει να μείνουν πίσω μας ως προϊόντα ενός αναχρονιστικού, πελατειακού, ξοφλημένου, συνδικαλισμού. Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δεν διαπραγματεύονται, αλλά ανατρέπονται!
Και ανατρέπονται απ τη μια μέσα από μαζικές διαδικασίες, ουσιαστικό διάλόγο και ειλικρινείς ζυμώσεις. Κοινώς μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, με τα καλά και τα κακά που αντικειμενικά έχουν οι πολυπληθείς διαδικασίες. Κι απ την άλλη με μαζικές, δυναμικές και αποφασιστικές δράσεις και κινητοποιήσεις.
Πρέπει όλοι οι φοιτητές να αντιληφθούμε ότι μόνο μέσα απο τον αγώνα και την διεκδίκηση, την πάλη για να μην περάσει αυτή η αντιμεταρρύθμιση στην σχολή μας, μπορούμε να κερδίσουμε να παρθεί πίσω το πρόγραμμα σπουδών και όλα τα μέτρα τα οποία το συνοδεύουν,

Πρέπει να απαιτήσουμε οι φοιτητές, εμείς που βιώνουμε καθημερινά την εκπαιδευτική διαδικασία, να αναλάβουμε την εκπόνιση ενός νέου προγράμματος. Ζητούμε ποιοτική μόρφωση και ανθρώπινους όρους σπουδών, πράγματα που ο νέος Υπουργός Παιδείας δεσμεύτηκε να διασφαλίσει. Δεν κάνουμε βήμα πίσω λοιπόν στο να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα! Αγωνιζόμαστε μαχητικά ώστε να παρθεί πίσω το πρόγραμμα σπουδών!

Β) Πέρα απο τον συντεχνιασμό – Για ένα αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα για δημόσια και δωρεάν παιδεία!
Σήμερα, νωρίτερα ή αργότερα, όλοι οι σύλλογοι, στην Θεσσαλονική και στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα : τις συνέπειες της εφαρμογής των μνημονιακών νόμων στην παιδεία, είτε με την μορφή της αλλαγής των προγράμματων σπουδών, είτε με την μορφή κοψίματος παροχών όπως σίτιση και στέγαση, δωρεάν παροχές, συγγράμματα , διαγραφές κτλ. Όλα συνέπειες της υποχρηματοδότησης, που έφερε περικοπές σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, αλλά και συγχωνεύσεις σχολών και τμημάτων, ώστε όλοι αυτοί οι παράγοντες συνθετικά οδήγησαν σε εντατικότερους ρυθμούς και συνθήκες εκπαίδευσης ( η υποχρηματοδότηση και η αδυναμία πρόσληψης καθηγητικού προσωπικού, αλλά και η έλλειψη αιθουσών είναι βασικό επιχείρημα όσων επικαλούνται την κατάργηση των επαναληπτικών μαθημάτων).

Είναι αναγκαίο σήμερα να συντονιστούμε με όλους τους συλλόγους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, και να μιλήσουμε ξανά για το χτίσιμο και την ανασυγκρότηση του μόνου όπλου που μας ενώνει ενάντια στην αυθαιρεσία και τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση: του φοιτητικού κινήματος, εκείνης της δύναμης που μπορεί να απαιτήσει μαχητικά απο την νέα κυβέρνηση 
- να πάρει πίσω τον αντιδραστικό νόμο Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου.
- γενναία χρηματοδότηση στην παιδεία, ώστε να γίνει πραγματικά δημόσια και δωρεάν, κόντρα στις πολιτικές λιτότητας κι εξυπηρέτησης του χρέους,
- ενιαία πτυχία που θα αντικατοπτρίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο επιστημονικής συγκρότησης και εργασιακών δικαιωμάτων. Όχι ατομικούς φακέλους προσόντων, εξειδικευμένα διαβατήρια για την ανεργία!

Πρέπει να παλέψουμε να αναζωπυρωθούν οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών, να ξεσπάσουν αγώνες σε όλες τις σχολές, να ενωθούν όλα τα ρυάκια της κατα τόπον αντίστασης σε ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα αντεπίθεσης, που δεν θα κλειστεί στον εαυτό του, αλλά θα βγεί στην κοινωνία, θα μιλήσει με τον κόσμο, θα αμφισβητήσει στον δρόμο ότι η σημερινή νεολαία είναι καταδικασμένη να ζήσει χειρότερα απο την προηγούμενη! Να παλέψουμε να βγει η νεολαία στο προσκήνιο, σπουδάζουσα και μη, και να διεκδικήσει ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, μόρφωση και εργασία!

Γ) Η ευθύνη της φοιτητικής αριστεράς : η οικοδόμηση ενος Αριστερού Μετώπου Νεολαίας

Παράλληλα είναι πιο επιτακτική από ποτέ η συγκρότηση ενός αριστερού μετώπου νεολαίας από δυνάμεις και ρεύματα της φοιτητικής αριστεράς στη βάση της ανάγκης του αγώνα για την αποκάλυψη ενός άλλου δρόμους πέρα απ' τα δεσμά του χρέους και του ευρώ, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το τέλος του σημερινού εργασιακού μεσαίαωνα και για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Nα αμφισβητήσουμε τις συμφωνίες που στέλνουν τον κρατικό προϋπολογισμό στα χρέη, να αρνηθούμε μια ζωή μεταναστών, ανέργων, εργαζόμενων σκλάβων με χαμηλές προσδοκίες, να παλέψουμε για το γκρέμισμα της μνημονιακής πραγματικότητας , για σπουδές, εργασία και μια ζωή με αξιοπρέπεια !

Για μια πολιτική παρέμβαση της αριστεράς στις σχολές! Ανοιχτή επιστολή προς την φοιτητική αριστερά

 
Τα τελευταία 5 χρόνια πολλές «συνταγές» δοκιμάστηκαν, πολλά σχέδια κατατέθηκαν, πολλή η ρητορεία γύρω από το μνημόνιο.

Ειδικά το περασμένο δίμηνο, δοκιμάστηκε σε πραγματικό χώρο και χρόνο η κατεύθυνση της νέας κυβέρνησης για την διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας. Το «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», τέθηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και το ίδιο βράδυ έμεινε μόνο η υποταγή. Και αν, η μέχρι πρότινος αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, γίνεται κυβέρνηση που παρατείνει τα μνημόνια, την νύφη την πληρώνει ο λαός. Η Νέα Συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, όχι απλά δεν «κερδίζει χρόνο» προς όφελός μας, αλλά οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα νέο μνημόνιο τον Ιούνιο, με αυτό ή κάποιο άλλο όνομα, μιας και τα βαφτίσια στην πολιτική έχουν γίνει της μόδας.

Το μνημόνιο υπάρχει, είναι η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Είναι οι δεκάδες νόμοι που διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι η χρηματοδότηση με το σταγονόμετρο της δημόσιας υγείας, παιδείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είμαστε οι νέοι που είμαστε άνεργοι και βλέπουμε φίλους και γνωστούς να εγκαταλείπουν τη χώρα συνεχώς. Είμαστε εμείς που αύριο θα αναγκαστούμε, επίσης, να φύγουμε από την χώρα. Το μνημόνιο έχει οικοδομηθεί τα τελευταία 5 χρόνια και δεν είναι απλά ένα μέτρο που ψηφίστηκε το 2010.

Η Νέα Συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη , όχι μόνο δεν καταργεί τα μνημόνια, αλλά παρατείνει την μνημονιακή πολιτική. Η «δημιουργική ασάφεια» δεν είναι καθόλου ασάφεια, καθώς η χώρα δεσμεύεται για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και για την αποφυγή μονομερών ενεργειών. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει, προσπαθώντας να βαφτίσει το κρέας ψάρι, αλλά η πραγματικότητα βοά. Μέσα στα πλαίσια και τις συμφωνίες των δανειστών, εντός χρεομηχανής και ευρωζώνης, όποιος ακόμα λέει ότι τα μνημόνια μπορούν να ανατραπούν, είτε με ένα νόμο είτε σταδιακά, ψεύδεται.

Σε όλες αυτές τις εξελίξεις η νεολαία φαίνεται να είναι απούσα και ζαλισμένη. Ειδικά, στους φοιτητικούς χώρους το κλίμα είναι αναντίστοιχο της περιόδου αλλά και της δυναμικής της φοιτητικής αριστεράς. Κυριαρχεί η κανονικότητα, συζητήσεις περισσεύουν, οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών αναβάλλονται για «από Δευτέρα».

Ως Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας, βλέπουμε τον εαυτό μας και συνολικά την φοιτητική αριστερά, σε μια υπόθεση τροποποίησης αυτής της κατάστασης, κόντρα στο ρεύμα. Παραδειγματικά σήμερα, και πιο σχεδιασμένα αργότερα πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να γίνει και θα ήταν βοηθητικό να υπάρξει μια πανελλαδική πολιτική εξόρμηση της φοιτητικής αριστεράς που θέλει να σηκώσει το γάντι απέναντι στις εξελίξεις. Μια ενιαία πολιτική καμπάνια ενάντια στην νέα Συμφωνία της Κυβέρνηση με το euorogroup στις 20/2, αποκαλύπτοντας τους όρους που περιλαμβάνει και το πώς διαμορφώνει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τη νεολαία. Προετοιμάζοντας τους όρους ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος εν’ όψει της νέας «συμφωνίας», που κατά 95% και όχι κατά 70% θα είναι συνέχεια του μνημονίου, που θα αναγκαστεί να υπογράψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μια τέτοια καμπάνια από κοινού διοργανωμένη από την φοιτητική αριστερά που θέλει να παρέμβει, θα μπορούσε να σημάνει μια αντιθετική κίνηση κόντρα στο ρεύμα, να συγκινήσει ευρύτερες μάζες φοιτητών και να προετοιμάσει τους όρους για την πολιτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Με κοινές ανακοινώσεις, αφίσες και πανό, και με συνθήματα όπως «Η υπογραφή της Νέας Συμφωνίας σημαίνει υποταγή», «Να μη συνηθίσουμε μια ζωή χαμηλών προσδοκιών» και «Να μη φοβηθούμε την ρήξη με την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση». Μια τέτοια μετωπική πολιτική παρέμβαση δεν εξαντλείται μέχρι τον Ιούνη αλλά είναι οδηγός για ένα άλλο στυλ δουλειάς της φοιτητικής αριστεράς.

Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την μάχη των φοιτητικών εκλογών στις 13/5. Τις φοιτητικές εκλογές τις βλέπουμε σαν πολιτική μάχη των φοιτητών, στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Σε αυτή τη μάχη φιλοδοξούμε να κατατεθούν πολιτικά σχέδια και απόψεις, να αναμετρηθούν αναμεταξύ τους και να τροποποιήσουμε τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στις σχολές υπέρ της γραμμής της ρήξης σε κόντρα με τη γραμμή της υποταγής. Με βάση το παραπάνω σκεπτικό καταθέτουμε αγωνιστικό κάλεσμα στις δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς για την από κοινού παρέμβαση στις φοιτητικές εκλογές γύρω από τους εξής άξονες:

1. Ενημέρωση, αποκάλυψη και καταγγελία της νέας συμφωνίας και της επερχόμενης. Γιατί βάζει στον πάγο την νεολαία και τις ανάγκες μας.
2. Κατάργηση των μνημονίων, το οποίο σημαίνει την κατεδάφιση της μνημονιακή πραγματικότητας που οικοδομήθηκε ραγδαία σε μια πενταετία.
3. Την υπεράσπιση της δημόσιας και ΔΩΡΕΑΝ παιδείας κόντρα στη θηλιά της υποχρηματοδότησης και στην θηλειά της, καθοδηγούμενης από την Ε.Ε. και τον ΟΟΣΑ, αναδιάρθρωσης. Να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο διεκδικήσεων και αιτημάτων κόντρα στη διάλυση της εκπαίδευσης και την απόρριψη όσων φοιτητών δεν μπορούν να συνεχίζουν να σπουδάσουν κάτω από τους ασφυκτικούς οικονομικούς όρους που επιβάλλονται.
4. Την συγκρότηση αιτημάτων και αντιστάσεων ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που μας περιμένει. Για την προστασία των εκατοντάδων χιλιάδων άνεργων και για την δημιουργία θέσεων εργασίας σταθερής απασχόληση με δικαιώματα για να μη ζήσουμε σα σύγχρονοι δούλοι.
5. Την προπαγάνδιση μιας άλλης πορείας για την χώρα και την προετοιμασία των ρήξεων που πρέπει να γίνουν για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Γιατί μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση και ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας μόνο αν βγει από την «κατάψυξη» το 60% της άνεργης νεολαίας. Γιατί δεν έχουμε σε τίποτα να φοβηθούμε την ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανιστικούς της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωση.
6. Την προετοιμασία και την συγκρότηση αντιστάσεων και κινητοποιήσεων της φοιτητικής νεολαίας. Με κριτήριο την μέγιστη κινητοποίηση και την πολιτικοποίηση των αιτημάτων των φοιτητών. Κόντρα στην αδράνεια και την αναμονή ενός θαύματος. Να συμβάλλουμε να μπει ένα τέλος στο δηλητήριο της ανάθεσης και των χαμηλών προσδοκιών που έχουν οι νέοι άνθρωποι που δεν βλέπουν καμιά εναλλακτική στον ορίζοντα.
7. Την αγωνιστική ανασυγκρότηση των διαδικασιών του φοιτητικού συνδικαλισμού, κόντρα στον εκφυλισμό της ΔΑΠιτοκρατίας και στις χρόνιες παθογένειες της αριστερής παρέμβασης μέσα στις σχολές..

Σε αυτό το πλαίσιο καταθέτουμε με μια πολιτική φιλοδοξία την πρόταση για μια από κοινού παρέμβαση στην μάχη των φοιτητικών εκλογών. Όχι απλά για την καταγραφή μιας τέτοιας άποψης στις 13 του Μάη, αλλά για να μπορούμε από καλύτερους όρους να παρέμβουμε από τις 14. Για να αποδείξουμε ότι η φοιτητική αριστερά μπορεί να είναι χρήσιμη στα πράματα. Στόχος μας είναι να συγκροτηθούν σε μετωπική κατεύθυνση οι δυνάμεις της αντίστασης κόντρα στις δυνάμεις της ενσωμάτωσης μέσα στους φοιτητικούς χώρους. Να γίνει ένα πρώτο βήμα στις φοιτητικές εκλογές μετωπικής πολιτικής των δυνάμεων που δεν αποδέχονται το ευρωπαϊκό πλαίσιο και θέλουν να έρθουν σε ρήξη με μια ζωή χαμηλών προσδοκιών. Ενάντια στις δυνάμεις της ΔΑΠ που κυριαρχούν πολιτικά, εκλογικά και ιδεολογικά στους χώρους της νεολαίας. Κόντρα στην στείρα κομματική αναπαραγωγή και την αυτοαναφορικότητα, που σήμερα είναι αδιέξοδη. Σε αντιπαράθεση με τον νέο τύπο κυβερνητικού συνδικαλισμού στις σχολές του «δε ζητάμε και πολλά».

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό απευθύνουμε ειδική έκκληση στους συντρόφους της ΕΑΑΚ να δώσουμε από κοινού την μάχη των φοιτητικών εκλογών με πολιτικούς όρους μετωπικής συνεργασίας για την τροποποίηση των συσχετισμών μέσα στις σχολές.
Απευθυνόμαστε σε όσους συντρόφους αποδεσμεύονται από την μέθη της νίκης των εκλογών και κατανοούν τα ευρωπαϊκά όρια της πολικής της κυβέρνησης που οδηγούν στην μνημονιακή υποταγή.
Απευθυνόμαστε σε κάθε αριστερή δύναμη, σε κάθε ανένταχτο αριστερό φοιτητή που αγωνιά για το μέλλον του φοιτητικού κινήματος και της χώρας να συμβάλλει στο να προχωρήσει το παραπάνω σχέδιο.

Στόχος μας πρέπει να είναι η μετωπική ενότητα των δυνάμεων που επιμένουν κόντρα στο ρεύμα και θέλουν να συμβάλλουν στους πολιτικούς και διεκδικητικούς αγώνες της νεολαίας. Για να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες του φοιτητικού συνδικαλισμού που δεν συγκινεί τις μάζες των φοιτητών και οδηγεί στην απομαζικοποίηση των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος. Ενάντια στην «παραταξιοποίηση» της φοιτητικής αριστεράς και την, σε πολλές περιπτώσεις, άγονη ενδοαριστερή αντιπαράθεση, να δώσουμε τον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την παντοδυναμία της ΔΑΠ στις σχολές!

Κοινό Πλαίσιο Αγώνα Συλλόγου Φοιτητών Νομικής

Κοινό πλαίσιο ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ-ΕΑΑΚ-Ανένταχτοι Φοιτητές

Το νέο πρόγραμμα σπουδών που παρουσίασε ο κοσμήτορας την προηγούμενη Παρασκευή δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία. Παρά είναι προϊόν μιας μακράς διαδικασίας συνδιαμόρφωσής του από συγκεκριμένους καθηγητές και μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τα τελευταία χρόνια. Οι βασικές του πτυχές οι εξής:

·         Κατάργηση επαναληπτικής διδασκαλίας κι εξέτασης

·         Θέσπιση προαπαιτουμένων για τις εμβαθύνσεις (αλυσίδες)

·         Περιορισμένος αριθμός προσέλευσης στα μαθήματα γενικής

·   Αλλαγή του κύκλου σπουδών σε κατεύθυνση ενταντικοποίησης στα πρώτα έτη και υπερεξειδίκευσης στα τελευταία.

Και μάλιστα η εφαρμογή του θα είναι αναδρομική στο πρώτο και το δεύτερο έτος.

Έρχεται λοιπόν να αλλάξει άρδην τη σχολής μας όπως την ξέρουμε.  Με την κατάργηση των επαναληπτικών, τη θέσπιση προαπαιτούμενων αλλά και την ίδια τη σειρά των μαθημάτων, η φοίτηση στη σχολή γίνεται πιο απαιτητική από ποτέ. Ειδικά δε αν λάβουμε υπόψη το ν+2 και τις διαγραφές  προστίθεται ένα ακόμη σημαντικό άγχος στο κεφάλι μας.

Όλα αυτά δεν μπορούν να ιδωθούν ξεκομμένα από τις γενικές κατευθύνσεις που προωθούνται για την παιδεία. Το νέο πρόγραμμα σπουδών αποτελεί  πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Αυτή εκφράστηκε ήδη από τις προηγούμενες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις (ν.Διαμαντοπούλου-Αρβανιτοπούλου) σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ, όπως αυτές εκφράστηκαν από τη συνθήκη της Μπολόνια, συνεχίζει  να αποτελεί πραγματικότητα και μάλιστα να βαθαίνει. Συγκεκριμένα  η εντατικοποίηση των σπουδών μας , φέρει μαζί της τον στείρο ανταγωνισμό   και την απαξίωση για την ουσιαστική γνώση. Διαμορφώνει ένα  μοντέλο φοιτητή μαραθωνοδρόμο ,που  θα αντιλαμβάνεται τη σχολή σα συνέχεια των σχολικών του χρόνων ,όπου υπήρχε κουδούνι ,απουσιολόγος  και αποστήθιση. Ο φοιτητής αυτός καταλήγει να αποξενώνεται από το χώρο του πανεπιστημίου, αδιαφορώντας για συλλογικές δράσεις και διεκδικήσεις , για πολιτιστικούς χώρους και για την κοινωνικοποίηση του στο χώρο αυτό. Και όσον αφορά την ουσιαστική γνώση; Φαίνεται  να χάνεται σε ένα αγώνα άντλησης κατακερματισμένων γνώσεων μέσα από την καθιέρωση διδακτικών μονάδων(ECTS).Αυτός ο κατακερματισμός οδηγεί σε πτυχία διασπασμένα ,μακριά από την καθολική γνώση του επιστημονικού αντικειμένου απόλυτα συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας. Μια αγορά εργασίας ανταγωνιστική ,του 60% ανεργίας στους νέους ,των voucher και των ΕΣΠΑ. Ο σημερινός απόφοιτος νομικής καταλήγει αυριανός τεχνοκράτης  χωρίς εργασιακή (ή στην καλύτερη επαρκή εργασιακή) προοπτική.

Η επιχειρηματολογία του Κοσμήτορα της σχολής  μας ως απάντηση στα αιτήματα  των φοιτητών ήταν η υποχρηματοδότηση του πανεπιστημίου. Η υποχρηματοδότηση είναι αποτέλεσμα σαφών πολιτικών επιλογών ακολουθώντας τις επιταγές των μνημονίων, οι οποίες έχουν ως στόχο την εξυπηρέτηση του χρέους και την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Επιλογές που παρά τις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν παραταθεί στα πλαίσια της νέα συμφωνίας που η ίδια υπέγραψε. Στα πλαίσια του πανεπιστημιακού χώρου η υποχρηματοδότηση αυτή ανοίγει το δρόμο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και ευνοεί την είσοδο των επιχειρήσεων εντός του πανεπιστημίου.

1)      Διεκδικούμε
-Απόσυρση του νέου προγράμματος σπουδών
-Επαναφορά των επαναληπτικών μαθημάτων
-Κατάργηση των προαπαιτουμένων
-Ενιαίο πτυχίο με κατοχυρωμένα μορφωτικά κι εργασιακά δικαιώματα
-Χρήματα για την παιδεία και όχι για το χρέος - Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους
-Όχι στη νέα συμφωνία – Καμία παράταση των πολιτικών λιτότητας


2)      Προχωράμε σε
Παράσταση Διαμαρτυρίας  την Πέμπτη 02/04 στην Κοσμητεία στις 12.00
Νέα Γενική Συνέλευση 22/04 στις 14:00 στο Α αμφιθέατρο

3)      Απαιτούμε να συγκληθεί Γενική Συνέλευση Σχολής ώστε να αρθεί το νέο πρόγραμμα σπουδών

* Με 198 ψήφους υπέρ το Κοινό Πλαίσιο υιοθετήθηκε από το Σύλλογο Φοιτητών Νομικής. Το πλαίσιο της επιτροπής αγώνα σπουδαστών πήρε 17 ψήφους.