Ανακοίνωση ΑΡΔΙΝ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΘ
Τα τελευταία έξι χρόνια η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις
μνημονιακές πολιτικές και τα ολέθρια αποτελέσματα της εφαρμογής τους. Τα
μνημόνια δεν κατάφεραν να μειώσουν το γιγάντιο δημόσιο χρέος, όπως μας
προανήγγειλαν ότι θα κάνουν, κατάφεραν όμως να περάσουν τις πιο αντιδραστικές
μεταρρυθμίσεις που έχει βιώσει η χώρα σε κάθε τομέα της οικονομικής και
κοινωνικής ζωής. Η εκτόξευση της ανεργίας, οι οριζόντιες περικοπές και η
φτωχοποίηση, η μείωση των κοινωνικών παροχών, η διάλυση του κοινωνικού κράτους
και η επιβολή ένος νέου εργασιακού μεσαίωνα είναι μόνο μερικά παραδείγματα.
Αυτή η κατάσταση έχει φυσικά αντίκτυπο στον τομέα της υγείας και της παροχής
φροντίδας για την ψυχική υγεία, έναν χώρο που εμάς ως επαγγελματιές μας αφορά
κατά κόρον. Η άγρια δημοσιονομική λιτότητα που επιβάλλεται με περικοπές προϋπολογισμού
και υποστελέχωση σε δομές και ΨΝ οδηγούν σε μια οριακή κατάσταση λειτουργίας,
ενώ οι εργαζόμενοι καταγγέλουν πως ζουν και δουλεύουν σε κλίμα εργασιακής
απαξίωσης, αβεβαιότητας και εκφοβισμού, την ίδια στιγμή που αντικειμενικά
αδυνατούν να προσφέρουν ικανοποιητική ψυχική φροντίδα.
Ωστόσο, τα προβλήματα αυτά λίγο φαίνεται να απασχολούν την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που πλήρως υποταγμένη στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις
ετοιμάζονται να φέρουν στη Βουλή το Σχέδιο Νόμου για τη «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΚΕΝΤΡΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΠΑΝΙΩΝ
ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ».
Συγκεκριμένα το Σχέδιο Νόμου περιλαμβάνει :
·
Την κατάργηση ΝΠΔΔ και μεταφορά θέσεων σε Γενικά Νοσοκομεία. Κάθε φορά που θα κλείνει μία κλινική σε Ψυχιατρικό νοσοκομείο θα πρέπει να
ανοίγει μία Ψυχιατρική Κλινική σε Γενικό Νοσοκομείο, που υπολογίζεται σε ανάγκη
δημιουργίας 15 Κλινικών σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, είναι βάσιμα αμφισβητήσιμο το
κατά πόσο αυτό είναι επιτεύξιμο, με το ΕΣΥ να βρίσκεται στα πρόθυρα ασφυξίας
και τους γιατρούς του σε αδυναμία να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς. Όσον αφορά δε,
τους ψυχικά ασθενείς ήδη υπάρχει πρόβλημα συνωστισμού στα ΓΝ, πράγμα που θέτει
ζητήματα ικανοποιητικής περίθαλψης αλλά και ασφάλειας.
·
Την ένταξη στους τομείς Ψυχικής Υγείας πλήθους Ιδιωτικών & Μ.Κ.Ο. Μονάδων. Οι
προσπάθειες αποασυλοποίησης των τελευταίων δεκαετιών απέτυχαν να δημιουργήσουν
ένα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινοτικών
υπηρεσιών, που να επιτυγχάνει τη συνέχεια και τη συνέπεια στη θεραπευτική
διαδικασία, δημιουργώντας την τάση για ιδιωτικοποίηση του συστήματος μέσω των
ΜΚΟ. Με το παρόν νομοσχέδιο, αυτό γίνεται ο κανόνας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι
κάποιες ΜΚΟ έχουν εμπλακεί και σε σκάνδαλα κατάχρησης κονδυλίων.
·
Την Ίδρυση και λειτουργία καθώς και την ανάληψη
της συνέχισης λειτουργίας Μονάδων
Ψυχικής Υγείας από Α.Ε. Η Ανώνυμη Εταιρεία Μονάδων Υγείας (Α.Ε.Μ.Υ. Α.Ε) θα
μπορεί να αναλαμβάνει τη συνέχιση της λειτουργίας Μονάδων Ψυχικής Υγείας (όταν
για διάφορους λόγους δεν θα συνεχίζει να τη λειτουργεί ο φορέας που την είχε
αναλάβει) και θα συνάπτει ατομικές συμβάσεις με τους εργαζόμενούς της μέχρι ένα έτος. Η Α.Ε.Μ.Υ. Α.Ε. ουσιαστικά θα "ξεπλένει" τις
συμβάσεις και θα παραδίδει (καθαρή από εργαζόμενους) την Μονάδα στον επόμενο
φορέα. Με αυτό το καθεστώς συμβάσεων αμφισβητείται το αν οι εργαζόμενοι θα
αποζημιώνονται για όλα τα χρόνια που έχουν δουλέψει σε αυτή τη δομή (όπως θα
δικαιούνταν) ή μόνο για τον ένα χρόνο της τελευταίας σύμβασής τους.
·
Μετά την λήξη της διάρκειας των συμβάσεων αυτών,
οι ανάγκες παροχής υπηρεσιών για τη συνέχιση λειτουργίας της Μονάδας Ψυχικής
Υγείας πρέπει να καλύπτονται από την «Α.Ε.Μ.Υ. Α.Ε.» είτε με την πρόσληψη ή
απόσπαση προσωπικού είτε με την διενέργεια διαγωνιστικής διαδικασίας για την
κατάρτιση νέων συμβάσεων έργου ή μίσθωσης έργου. Σύμφωνα με το άρθρο 22 όλοι οι
φορείς (και τα γενικά νοσοκομεία) θα έχουν δυνατότητα πρόσληψης όλων των λειτουργών υγείας (γιατρών, νοσηλευτών,
ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών κλπ) με μπλοκάκι.
·
Στην ΑΕΜΥ ανατίθεται και ρόλος στο προσφυγικό για παροχή υπηρεσιών υγείας
στα ποικίλα κέντρα «φιλοξενίας»/κράτησης, στην χρησιμοποίηση ευρωπαϊκών
κονδυλίων στους «τομείς του Ασύλου, της Μετανάστευσης και της Ενταξης», αλλά
δεν υπάρχει άλλη ειδική αναφορά στο πώς θα χρησιμοποιηθεί εν προκειμένω,
αφήνοντας το ζήτημα ανοιχτό για «πάσα χρήσιν».
·
Την αλλαγή
της διοικητικής δομής, συστήνοντας περιφερειακά συμβούλια τα οποία θα εποπτεύουν
, θα διοικούν, θα εισηγούνται στο Υπ. Υγείας την κατάργηση Μονάδων – Κλινικών,
μετακίνηση προσωπικού εντός του δικτύου (τομείς Ψυχικής Υγείας). Η διοικητική
μεταρρύθμιση όμως θα καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα της αυθαιρεσίας των διοικήσεων των φορέων ή οι εργαζόμενοι και οι ίδιες
οι δομές θα εκβιάζονται υπό το φόβο των απολύσεων, του κλεισίματος των Μονάδων
ή το πέρασμά τους στην Α.Ε.Μ.Υ.; .
Η σημερινή συζήτηση για Ανώνυμες
Εταιρείες και είσοδο των ΜΚΟ (και θεσμικά πλέον) στον τομέα της Ψ.Υ. έρχεται σε
πλήρη αντίθεση με τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ το 2013, όπου με επερώτησή του στον
Υπουργό μιλούσε για ένταξη των δομών στο Δημόσιο και δημιουργία
αυτοδιαχειριζόμενων Μονάδων, ενώ κατηγορούσε το Υπουργείο ότι η ψυχιατρική
μεταρρύθμιση με την υπογραφή του
Συμφώνου
Αντόρ-Λυκουρέντζου δεν ήταν παρά πρόσχημα για τη διάλυση της ψυχιατρικής
περίθαλψης. Σήμερα που θέλουν να κλείσουν τα εναπομείντα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία
(Δαφνί, Δρομοκαϊτειο, Σταυρούπολης) και να μεταφέρουν τις Ψυχιατρικές Κλινικές
στα Γενικά Νοσοκομεία και τις δομές ΨΥ σε ΑΕ δεν οδηγούν σε διάλυση όλο τον
κλάδο; Ένα νομοσχέδιο που - ελλείψει πλαισίου για μια ολοκληρώμενη μετάβαση σε
μια αποϊδρυματοποιημένη ψυχιατρική - επινοεί μια νέα, συγκεντρωτική διοικητική
μορφή, δεν προσβάλλει την ουσία και την έννοια της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης;
Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση δε
σημαίνει απλά αποασυλοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς ουσιαστική αλλαγή
στο περιεχόμενο και την κουλτούρα της ψυχιατρικής πρακτικής, χωρίς την
εξασφάλιση υποδομών υποδοχής. Διαφορετικά πώς θα προστατευτούν οι άνθρωποι με
ψυχικά νοσήματα από το να βρεθούν στο δρόμο;
Η όλη κατάσταση πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις κατά πόσο σε εθνικό
επίπεδο υπάρχει περιθώριο για χάραξη αυτόνομης πολιτικής ή αν η υποταγή στο
νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της ΕΕ σημαίνει επιβολή της ιδιωτικοποιήσεων σε κάθε
Δημόσιο Αγαθό.
Φυσικά η νεολαία βρίσκεται στο στόχαστρο αυτών των μεταρρυθμίσεων
κοινωνικής διάλυσης. Αν θέλουμε όμως να είμαστε μια γενιά που θα μπορεί να
ονειρεύεται, να ζει και να δουλεύει με αξιοπρέπεια, έχουμε λόγο να αγωνιστούμε!
-Να αντισταθούμε στον εργασιακό μεσαίωνα που μας προετοιμάζουν, με
τις απολύσεις, την έλλειψη μονιμότητας, την ευέλικτη εργασία, τα υποστελεχωμένα
ιδρύματα, που θα μας εμποδίζουν να προσφέρουμε με την εργασία μας αλλά και να
αμοιβόμαστε ικανοποιητικά από αυτήν.
-Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων αγαθών, γιατί η Υγεία είναι
δικαίωμα, όχι εμπόρευμα! Γιατί οι Α.Ε. και η εθελοντική κουλτούρα των ΜΚΟ
θα επιβάλλουν περαιτέρω μειώσεις μισθών, ευκολότερες απολύσεις, μεγαλύτερη
εκμετάλλευση της δουλειάς μας σε όφελος του κεφαλαίου. Οφείλουμε να αγωνιστούμε
για την προστασία τόσο των ασθενών όσο και των εργαζομένων.
-Μέσα από συλλογικές διαδικασίες, με μαζικοποίηση των Γενικών
Συνελεύσεων, κινητοποιήσεις με τις οποίες θα κάνουμε ηχηρή τη φωνή μας ενάντια
σε ένα μέλλον δίχως προοπτική, ένα μέλλον ανασφάλειας και εκμετάλλευσης!
