ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ: ΟΙ «ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ»

Κάλεσμα  του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας Θεσσαλονίκης

Αυτές τις μέρες βιώνουμε ένα τεράστιο κύμα μαζικών πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Κάθε Τετάρτη στα Ειρηνοδικεία Αττικής, Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων δεκάδες πρώτες κατοικίες απειλούνται με πλειστηριασμό. Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε στο φως της δημοσιότητας η υπόθεση ενός άπορου πατέρα 4 παιδιών με 85% πιστοποιημένη αναπηρία, κατοίκου Θεσσαλονίκης, το μοναδικό ακίνητο του οποίου επιχειρήθηκε να βγει σε πλειστηριασμό από την Τράπεζα Πειραιώς. Οι τράπεζες έχουν έτοιμους ήδη τους φακέλους με τα πρώτα 2.000 ακίνητα που θα βγουν άμεσα στο σφυρί, με προοπτική ο αριθμός τους να φθάσει τα 5.000 τους αμέσως επόμενους μήνες. Οι ίδιες τράπεζες, που 6 χρόνια τώρα έχουν σωθεί και ανακεφαλαιοποιηθεί 3 φορές με λεφτά που φορτώνεται στην πλάτη του ο ελληνικός λαός, κοροϊδεύουν τον κόσμο «επιμένοντας» ότι«δεν πρόκειται να μπουν στο στόχαστρο ευπαθείς ομάδες που βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ή τα μικρά ακίνητα οικογενειών που δεν έχουν μεγάλη ή άλλη περιουσία(!).» Τα ίδια παραμύθια περί δήθεν «προστασίας των απόρων» δημιουργεί στον κόσμο η πρωτοπόρος της σημερινής κοινωνικής αθλιότητας, συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, όταν διακηρύσσει περίτρανα ότι «η περίπτωση της Θεσσαλονίκης ή κάποιες άλλες περιπτώσεις δεν αναιρούν τον γενικό κανόνα προστασίας της πρώτης κατοικίας» και ότι «δεν θα προστατεύσει τις περιουσίες μεγαλοεπιχειρηματιών που χρωστούν τεράστια ποσά» (με ήδη ανοιχτά τα σκάνδαλα των τηλεοπτικών αδειών).

Οι αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που ψήφισε η ελληνική Βουλή το καλοκαίρι του 2015, φέρνουν ραγδαίες αλλαγές στον θεσμό των πλειστηριασμών. Διενεργούνται πλέον με τιμή πρώτης προσφοράς την εμπορική αξία του ακινήτου και όχι την πολύ υψηλότερη αντικειμενική, κάτι που σημαίνει ότι είναι πολύ πιο εύκολο για τις τράπεζες «να πάρουν τα λαϊκά σπίτια για ένα κομμάτι ψωμί». Επίσης, έχει μειωθεί σημαντικά ο χρόνος που έχουν στη διάθεση τους οι δανειολήπτες για να προσβάλουν τις διαδικασίες πλειστηριασμού. Ακόμα πιο εξωφρενική αλλαγή είναι τα νέα εισοδηματικά κριτήρια για την προστασία της πρώτης κατοικίας, σύμφωνα με τα οποία ένας χαμηλόμισθος εργαζόμενος που αμείβεται με 700 ευρώ το μήνα δεν μπορεί να προστατέψει την πρώτη κατοικία του από πλειστηριασμό, σε περίπτωση που χρωστάει στην τράπεζα (με πλαφόν προστασίας το ετήσιο εισόδημα των8.180 ευρώ).Πλειστηριασμοί γίνονται και για χρέη στην εφορία και τις ΔΕΚΟ πλέον (κινδυνεύουν και τα σπίτια ανθρώπων που δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ από τράπεζα).

Τι σημαίνει όμως για τη μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποταγμένης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές αφαίμαξης του ελληνικού λαού, η πρώτη κατοικία; Προφανώς, όπως δείχνουν κι οι εξελίξεις, τίποτα περισσότερο από ένα εμπόρευμα ή ένα μέσο που πλουτίζει τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους τραπεζίτες. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία για αυτούς που κόσμος χάνει τα σπίτια του, πετιέται στους δρόμους, διαλύονται οικογένειες, την ίδια ώρα μάλιστα που τα ποσοστά της ανεργίας έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται σε βαθμό πείνας.

Υπάρχει ελπίδα; Η μόνη ελπίδα των ανθρώπων να μην χάσουν το σπίτι τους είναι οι κινητοποιήσεις των συλλογικοτήτων της μαχόμενης αριστεράς και των πολιτών της Θεσσαλονίκης. Ήδη δυο πλειστηριασμοί (28/9 και 5/10) ακυρώθηκαν μετά από συλλογική λαϊκή κινητοποίηση για μπλοκάρισμα των διαδικασιών πλειστηριασμού στις αίθουσες του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης, (μάλιστα μετά από επίπονο και άνισο αγώνα με τα ΜΑΤ). Το μπλοκάρισμα πλειστηριασμών αποδεικνύει έμπρακτα ότι συλλογικά και συντονισμένα μπορούμε να σηκώσουμε αντιστάσεις στημνημονιακή βαρβαρότητα που επιβάλλουν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ.

Καλούμε όλους τους νέους και τους φοιτητές να συμμετάσχουν στις συλλογικές  λαϊκές  κινητοποιήσεις που ξεκινούν κάθε Τετάρτη στις 3:15 μμ στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ, ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Κάθε μαθητής που επιτυγχάνει την πρόσβαση του στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι άξιος συγχαρητηρίων. Όταν δε, αυτό γίνεται σε περιβάλλον οικονομικής κρίσης και κοινωνικής διάλυσης, όπου οι οικογένειες καλούνται να πληρώσουν φροντιστήρια κτλ από το υστέρημα τους, όπως στις μέρες μας, τα εύσημα είναι ακόμη πιο πολλά. Είσαι απ’ τους τυχερούς που έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν γιατί οι περισσότεροι συμμαθητές σου ή αναγκάστηκαν να τα παρατήσουν νωρίς ή δεν μπορούσαν να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη.

Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο πολλοί θα σου μιλήσουν για τις υποχρεώσεις σου. Υποχρέωση να κοιτάς μόνο τα μαθήματά σου, να είσαι φρόνιμος, να τελειώσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται τη σχολή και να βρεις δουλειά. Λίγοι όμως για τα δικαιώματά σου, για την πραγματική σημασία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και για τη θέση που έχουμε μέσα σε αυτή.

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗ

Πρώτα απ όλα το πανεπιστήμιο είναι μεν ένας χώρος που εφοδιάζεσαι με ένα σύνολο γνώσεων πάνω στο αντικείμενο σπουδών σου, αλλά παράλληλα αποτελεί κι ένα πεδίο κοινωνικοποίησης και δυνατότητας ανάπτυξης της ίδιας σου της προσωπικότητας. Αυτό σημαίνει ότι εδώ δεν ερχόμαστε για να γίνουμε τεχνοκράτες, αλλά για να ανταλλάξουμε ιδέες, να παράξουμε επιστημονικό έργο, να καταπιαστούμε με τα προβλήματά μας, να πολιτικοποιηθούμε και να έρθουμε σε επαφή με τον πολιτισμό και την τέχνη. Αυτό συμβαίνει μέσα από τον κάθε φοιτητικό σύλλογο, τα σχήματα και τις ομάδες του (βλ κινηματογραφική ομάδα). Σήμερα πολλοί αξιώνουν ένα πανεπιστήμιο, όπου ο φοιτητής θα αποτελεί ξένο σώμα. Στη θέση της ζωντάνιας και της δημιουργικότητας προτιμούνε αποστειρωμένες αίθουσες, στη θέση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της σφαιρικής ανάπτυξης της γνώσης προτιμούνε προγράμματα σπουδών εντατικά και υπερεξειδικευμένα, που θα παράγουν τους πειθαρχημένους νέους του σήμερα και εργαζομένους του αύριο. Εμείς θέλουμε το πανεπιστήμιο ένα ζωντανό κύτταρο δράσης και αλληλεπίδρασης, με ενεργούς φοιτητικούς συλλόγους, με πολιτιστικές ομάδες, με δραστήρια πολιτικά σχήματα, με φοιτητές που θα αντιμετωπίζουν και θα βιώνουν το πανεπιστήμιο ως δεύτερο σπίτι τους.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας παράλληλος κόσμος, ανεπηρέαστος από τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Αντίθετα, οι εξελίξεις που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα εξαιτίας της υποταγής στο πλαίσιο των δανειστών και της ΕΕ, η επιβολή μνημονίων, το ξεπούλημα και η φτωχοποίηση, οδηγούν σε αμφισβήτηση τόσο του δημόσιου όσο και του δωρεάν χαρακτήρα του. Βασική συνέπεια αυτού αποτελεί το γεγονός πως όλο και περισσότερο πλέον για να μπεις και να βγεις απ το πανεπιστήμιο πρέπει να βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη. Κι αυτό δεν είναι νομοτέλεια, αλλά επιλογή. Είναι επιλογή να κόβονται «δαπάνες» για την παιδεία, αντί να φορολογείται το μεγάλο κεφάλαιο ή προκειμένου να εξυπηρετηθεί το ληστρικό δημόσιο χρέος. Η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων που άγγιξε το 80% μέσα σε τέσσερα χρόνια, ενώ το 2012 με το PSI «κουρεύτηκαν» τουλάχιστον 200 εκατομμύρια ευρώ απ τα αποθεματικά τους. Σήμερα τα ιδρύματα υπολειτουργούν, τα εργαστήρια έχουν σοβαρές ελλείψεις υλικών, οι βλάβες δεν διορθώνονται, οι φοιτητές στοιβάζονται σε αίθουσες λόγω έλλειψης διδακτικού προσωπικού. Ακόμη, οι παροχές που θα αποτελούσαν ανακούφιση στην τσέπη μας, όπως δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, υποχωρούν ραγδαία. Για τα συμφέροντα συγκεκριμένης τάξης,  υποταγμένης στις επιταγές της ευρωπαϊκής ελίτ,  η λύση γι’ αυτούς είναι η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, τα δίδακτρα, ο αποκλεισμός των κατώτερων στρωμάτων. Για εμάς η απάντηση είναι η ανυποχώρητη διεκδίκηση και ο αγώνας για δημόσια δωρεάν παιδεία, ο αγώνας για τα συμφέροντα της νεολαίας.

ΠΤΥΧΙΑ ΜΕ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Κάθε φοιτητής που μπαίνει στο πανεπιστήμιο ευελπιστεί να δουλέψει πάνω στο αντικείμενό του. Η επιλογή των σπουδών μας, με βάση τις κλίσεις και τις προτιμήσεις μας, είναι αυτή που μας εφοδιάζει με ενδιαφέρον, με δίψα για μάθηση και τριβή με το αντικείμενο. Τα ποσοστά όμως ανεργίας στη χώρα μας, η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, οι μισθοί πείνας οδηγούν σε αδιέξοδα. Είναι ένα ζήτημα που αφορά όλη τη νεολαία, και σε όσους μας απαντούν πως πρέπει να αποδεχτούμε μια ζωή χαμηλών προσδοκιών εμείς λέμε ΩΣ ΕΔΩ! Παλεύουμε για πτυχία με αξία στην εργασιακή αγορά, και όχι κατακερματισμένες γνώσεις που θα μας εξαναγκάζουν σε ένα αέναο κυνήγι πιστοποιητικών για να αντεπεξέλθουμε στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς εργασίας. Παλεύουμε ώστε η γενιά μας να μην αποκλειστεί από την εργασία, να μην αναγκαστεί να μεταναστεύσει, να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια και όχι με 500 ευρώ το μήνα.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ

Είναι λοιπόν στοίχημα πώς θα αντισταθούμε στην παραπάνω επίθεση. Είναι αναγκαίο να μιλήσουμε για την αγωνιστική επανεκκίνηση των κατά βάση αδρανών σήμερα φοιτητικών συλλόγων και για την οργανωτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Είναι επίσης αναγκαίο να τολμήσουμε να αρθρώσουμε πολιτικό λόγο, για το ρόλο της ΕΕ και των δανειστών, των παλιών και νέων μνημονιακών κυβερνήσεων σε όσα συμβαίνουν, κόντρα σε μια λογική που θέλει τους φοιτητές συντεχνία που ασχολείται μόνο με τα «του οίκου» της. Είναι τέλος επιτακτική η μετωπική λογική στην αριστερά, στη βάση των αναγκαίων σήμερα προβλημάτων , κόντρα στους κομματικούς πατριωτισμούς και τους οργανωτικούς διαχωρισμούς. Σε αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε σε δεκάδες σχολές στην Ελλάδα έχουν σχηματιστεί μετωπικές πρωτοβουλίες του ΑΡΔΙΝ μαζί με άλλα αριστερά σχήματα όπως τα ΕΑΑΚ και την ΑΡΕΝ, ενώ πέρσι στις φοιτητικές εκλογές πραγματοποιήθηκε κοινή κάθοδος στις περισσότερες σχολές πανελλαδικά.  

ΒΓΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Η σύγχρονη νεολαία, φοιτητική και μη, βρίσκεται μπροστά σε μια ολομέτωπη επίθεση. Είναι η πρώτη γενιά που βιώνει σε τέτοιο βαθμό τον αποκλεισμό σε όλα τα επίπεδα: κοινωνικό, εκπαιδευτικό, εργασιακό. Πιέζεται για να αποδεχτεί μια ζωή χωρίς προοπτική, αγωνίας και αγώνα για την επιβίωση, ατομισμού και ανταγωνισμού. Να αρθρώσουμε λόγο! Να πάρουμε το παρόν και το μέλλον στα χέρια μας με τα δικά μας αντιπροτάγματα! Να επιβάλλουμε τις δικές μας ανάγκες κόντρα στις ανάγκες των δανειστών και των υποταγμένων κυβερνήσεων.

 Σε αυτό τον αγώνα δεν πρέπει και δεν μπορεί να λείπει κανείς.

Ο ΜΟΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ, ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΑΥΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ