Πρόσκληση για τη συγκρότηση του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας

Την Κυριακή στις 16:00 στο στέκι της Παρέμβασης στην Καρμπόλα 7 (πεζόδρομος πίσω από το Μπιτ Παζάρ ) θα γίνει συνάντηση των σχημάτων του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας της Θεσσαλονίκης. Η συνάντηση θα αφορά στην προετοιμασία για το πανελλαδικό διήμερο συγκρότησης του ΑΡΔΙΝ στην Αθήνα στις 7-8 Δεκέμβρη και θα γίνει μια κουβέντα για το τί είναι και τί θέλει το Δίκτυο. Δεδομένο είναι ότι εκτός από όσους παρεμβαίνουν μέσα από τα σχήματα ΑΡΔΙΝ, μπορεί να παρευρεθεί οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται να συμμετέχει ή να μάθει για το Δίκτυο.

Κάλεσμα για συμμετοχή στη Συνέλευση στις 27/11 και στη διαμόρφωση του κοινού πλαισίου στις 26/11

1) Καλούμε όλους τους φοιτητές της Νομικής να δώσουν ενεργά το παρόν στη Γενική Συνέλευση της Πέμπτης στις 14:00 στο Α αμφιθέατρο. Θέμα της συνέλευσης θα είναι η διαθεσιμότητα των διοικητικών και οι συνέπειές της (η παύση των περισσοτέρων λειτουργιών του ΑΠΘ: βιβλιοθήκες, γραμματείες, χρηματοδοτήσεις κλπ) αλλά και η γενικότερη κατάσταση στην παιδεία.

Ακόμα κι αν έχουμε μαθήματα την ίδια ώρα, ακόμα κι αν είναι το μόνο δίωρο που μπορούμε να πάρουμε μια ανάσα, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε κάτω τα προβλήματά μας να δούμε ποιά είναι και τί μπορούμε να κάνουμε γι' αυτά.

Ακόμα κι αν οι δύο μεγαλύτερες δυνάμεις του Συλλόγου επιλέξουν να απέχουν για ακόμα μια φορά, δεν είναι δεδομένες οι αποφάσεις που θα παρθούν και τα πράγματα που θα ακουστούν, γιατί ΌΛΟΙ οι συμμετέχοντες είμαστε υπεύθυνοι για αυτά. Αυτό λέγεται άλλωστε δημοκρατία και διάλογος.

2) Καλόυμε επίσης, την Τετάρτη στις 16:00 στο χώρο του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής, όποιον ενδιαφέρεται να συμμετέχει στη διαμόρφωση του κοινού πλαισίου ανάμεσα σε ΑΡΔΙΝ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ανένταχτους

Μάζεμα υπογραφών για Γενική Συνέλευση την ερχόμενη Πέμπτη

Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας Νομικής

Παρά το μαζικό χαρακτήρα της τελευταίας Γενικής Συνέλευσης (12/11), ουσιαστική, πολιτική κουβέντα δεν έγινε. Κι αυτό μάλιστα όταν το κλίμα στην τριτοβάθμια γίνεται ολοένα και πιο ζοφερό, όπως άλλωστε συμβαίνει και γενικότερα στην κοινωνία. Μείζον ζήτημα είναι η διαθεσιμότητα σημαντικού μέρους των διοικητικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, κάτι που θα σημάνει την παύση βασικών λειτουργιών του ιδρύματος (ηλεκτρονικές, οικονομικές, διοικητικές, βιβλιοθήκες κλπ) και θα απειλήσει την ίδια την ύπαρξή του.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την επιπλέον υποχρηματοδότηση (από 45 εκατομμύρια ευρώ που λάμβανε το ΑΠΘ το 2010 θα καταλήξει το 2014 με 17 εκατομμύρια μόνο, τη στιγμή που οι ανελαστικές -και παντελώς ανεπίδεκτες περαιτέρω περικοπής- δαπάνες του ανέρχονται σε 26 εκατομμύρια ευρώ τουλάχιστον) του ιδρύματος, την περιορισμένη λειτουργία της Λέσχης (4.500 πιάτα για 100.000 φοιτητές) και την επικείμενη μεταβίβασή της σε ιδιώτη, αλλά και τους περιορισμούς σε παροχές (βλ συγγράμματα, κώδικες) και προσωπικό (μαθήματα σε κατάμεστες αίθουσες, κατάργηση επαναληπτικών).

Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων είναι δίκαιος

Εδώ και 11 εβδομάδες, ταράζει τα νερά του - παγωμένου πλέον - successstory και της ανυποχώρητης κυβερνητικής πολιτικής, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων ενάντια στο μέτρο της διαθεσιμότητας, που πιο επίμονα συνεχίζεται στο ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ. Η σύγκρουση κλιμακώνεται και δεν είναι επίπλαστη. Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας απαιτεί 1349 απολύσεις εργαζομένων – επί της ουσίας την αποψίλωση των Ιδρυμάτων - αλλά με εισαγγελική εντολή βάφτισε την απεργία παράνομη και παράλληλα, με το μέτρο της ατομικής απογραφής, μέσω ΑΣΕΠ, δημοσίευσε στοιχεία που και λανθασμένα είναι και εμπεριέχουν προσωπικά δεδομένα των υπαλλήλων.

Στην πραγματικότητα, ο στόχος της κυβέρνησης παραμένει ένας. Την ίδια στιγμή που ο δημόσιος τομέας γίνεται βορά στις πιέσεις των δανειστών για αποπληρωμή του χρέους, δε μπορεί στην Ελλάδα της ανεργίας του 60% η ανώτατη εκπαίδευση να παραμένει ανοιχτή σε όλους, δημόσια και δωρεάν. Την ίδια στιγμή που η Τρόικα απαιτεί, και οι μνημονιακές κυβερνήσεις χειροκροτούν, την επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα και την εμπέδωση ενός νέου συσχετισμού που ποδοπατεί εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, δε μπορεί να υπάρχουν κλάδοι που διεκδικούν μαχητικά και επιμένουν να μην πεταχτούν κι άλλοι στο καλάθι των ανέργων ή των ενοικιαζόμενων - εργαζομένων. Εν μέσω οικονομικού και πολιτικού αδιεξόδου, και εν αναμονή νέας δανειακής σύμβασης ή χρεοκοπίας, συνεχίζεται η επίθεση Τρόικα-Σαμαρά εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και των εργαζομένων. Η ανώτατη εκπαίδευση βρίσκεται στο στόχαστρο.

γιατί Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας;

Το στόρι... δεν βγαίνει!

 Οι «ελπίδες» (success story) που καλλιεργεί η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου μάλλον αναφέρονται στις αυτοκτονίες και τους αστέγους, στην ουσιαστική εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους, με την υγεία, την παιδεία και την ασφάλιση να θεωρούνται αγαθά πολυτελείας, στο πέταμα μιας ολόκληρης κοινωνίας στην αλληλοσφαγή και τον καννιβαλισμό .  Ο οικονομικός εκτροχιασμός της χώρας με το χρέος να αγγίζει το 175% του ΑΕΠ, την αγοραστική δύναμη να μειώνεται κατά 30%, και το ΑΕΠ να έχει συμπιεστεί κατά 20%, το συνεχές ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ο φαύλος κύκλος των μέτρων, οδηγούν την χώρα στην συνεχή ύφεση, φτώχεια και κοινωνική καταστροφή.

Η έλλειψη κάθε έννοιας δημοκρατίας, με τον ευτελισμό του κοινοβουλίο σε ρόλο επικυρωτή ξένων αποφάσεων, η απότομη καταστροφή του μέλλοντος για μεγάλα κομμάτια νέων και εργαζομένων, ο συνεχής ενδοτισμός της κυβέρνησης Σαμαρά στις ξένες πιέσεις, έστρωσαν τον δρόμο για κόμματα νεοναζιστικά όπως η Χρυσή Αυγή, που με την ανοχή της η κυβέρνηση πριμοδότησε. Την ίδια στιγμή, που στην περίπτωση της ΕΡΤ, η αναβάθμιση της κρατικής καταστολής ήταν απόλυτη και ξεκάθαρη : Αποφασίζομεν και διατάζομεν! Η διαμόρφωση ενός εχθρικού περιβάλλοντος προς την δημοκρατία και την ελευθερία του αγώνα, είναι άμεση απόρροια της αποτυχίας του προγράμματος τους, με στόχο την τρομοκράτηση του λαού και της νεολαίας.

Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία Οι χούντες πέφτουν με Πολυτεχνεία!!!

40 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την εξέγερση του πολυτεχνείου το ΄73, που αποτέλεσε την αρχή του τέλους της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών. Μετά από έξι χρόνια “στο γύψο” μια εξέγερση φοιτητών ήταν αυτή που κατάφερε με αιτήματα το ψωμί-παιδεία-ελευθερία και έξω οι ΗΠΑ-έξω το ΝΑΤΟ να ενώσει το λαό σε μια μεγαλειώδη εξέγερση εκφράζοντας τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιφασιστικά του αισθήματα. Ανέτρεψε την δικτατορία και χάλασε  τα σχέδια των αμερικάνων, οι οποίοι ήταν οι βασικοί υποστηρικτές της χούντας και δεν δίστασαν να προκαλέσουν την τραγωδία της Κύπρου για να διατηρήσουν την παρουσία τους στην περιοχή.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν προέκυψε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά ήταν τέκνο μιας σοβαρής και ευθείας αντιπαράθεσης γραμμών και απόψεων μέσα σους φοιτητικούς χώρους για την κατεύθυνση που θα έπρεπε να έχει το φοιτητικό κίνημα. Κόντρα στην τότε αντίληψη περί φιλελευθεροποίησης της χούντας και δημοκρατικών ελευθεριών, κέρδιζε χώρο η άποψη της ανατροπής της χούντας των συνταγματαρχών και μιας σοβαρής αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης για τη χώρα. Ένα επί μέρους αλλά σοβαρό ζήτημα, των φοιτητικών εκλογών και του πλήρη ελέγχου που ήθελε να έχει σε αυτές η χούντα, άμεσα μετατράπηκε σε κεντρικό πολιτικό αγώνα ενάντια στη χούντα, με την ευρύτερη συσπείρωση κόσμου – κινητοποίηση την οποία πυροδότησαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις.

Η εξέγερση στις 17 Νοέμβρη άλλαξε τον ρου της ιστορίας αυτής της χώρας. Η βία είναι η μαμή της ιστορίας ειδικά σε περιόδους που οξύνονται τα κοινωνικά ζητήματα. Η πτώση της χούντας υπό την μαχητική και αγωνιστική παρουσία του κόσμου στην εξέγερση του 1973, άνοιξε μια νέα σελίδα στη χώρα, διαμόρφωσε τους όρους για μια συνολικά διαφορετική πορεία της χώρας ενάντια στους κάθε λογής πάτρωνες και τα ντόπια συμφέροντα που κάθε φορά εξυπηρετούνται. Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που οικοδομήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, η «γενιά του Πολυτεχνείου» που εν’ πολλοίς εγκλωβίστηκε στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ιδεολογική κατεύθυνση του Ευρωπαϊσμού στην οποία εγκλωβίστηκε και ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς, είναι στοιχεία που διαμόρφωσαν τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.