Μας δίνουν πρωτιά στην ανεργία, θα απαντήσουμε πρώτοι στον αγώνα για το μέλλον.

Ανακοίνωση του ΑΡΔΙΝ

Διανύουμε τον έκτο χρόνο της μνημονιακής πραγματικότητας που έχει βυθίσει τη χώρα σε βαθιά οικονομική κρίση και κοινωνική διάλυση. Με την υποταγή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο ευρωπαϊκό  πλαίσιο, συνεχίζεται η νεοφιλελευθεροποίηση της οικονομίας με ολέθριες επιπτώσεις για τον κόσμο της εργασίας και το κοινωνικό κράτος. Συνέπεια αυτού του γεγονότος αποτελεί η μεγάλη αύξηση της ανεργίας, της ανασφάλειας και επισφαλούς εργασίας, η φτωχοποίηση και εξαθλίωση του λαού.

Ειδικότερα, στοιχεία που δημοσιεύονται από τη Eurostat κατατάσσουν την Ελλάδα στην πρώτη θέση της ανεργίας στην Ευρώπη με ποσοστό 23,1%, ακολουθούμενη από άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου. Τα τόσα εκατομμύρια ανέργων, ανάμεσά τους και μορφωμένη νεολαία, δημιουργούν ένα απόθεμα εργατικού δυναμικού αναγκασμένου να προσαρμοστεί στο νέο τοπίο της αγοράς εργασίας που διαμορφώνεται με ευέλικτους όρους (voucher, μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία). Τα παραπάνω εξυπηρετούν το σχέδιο των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως εκφράζεται μέσα από τα μνημόνια, για την προώθηση της δήθεν ανταγωνιστικότητας, ενώ, στην πραγματικότητα, πρόκειται για την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και την επαναφορά σε ένα εργασιακό μεσαίωνα.

Ο ελληνικός λαός, φυσικά, δεν εθελοτυφλεί, βλέπει τα αδιέξοδα, τα ζει καθημερινά στην προσωπική του ζωή. Την πρώτη θέση, έτσι, καταλαμβάνει η Ελλάδα και ως προς την εργασιακή ανασφάλεια (Nielsen, Consumer Confidence 2016), σύμφωνα με την οποία 4 στους 10 Έλληνες εκφράζουν  ανησυχία για την εργασία τους. Ένα σταθερό ποσοστό της τάξης του 76% εμφανίζει ανησυχία για την προσωπική οικονομική του κατάσταση και είναι απαισιόδοξο για την πορεία της οικονομίας.

Οι άνεργοι, μαζί με τα παιδιά και τους νέους, είναι πρώτοι στη γραμμή από τα κομμάτια της κοινωνίας που απειλούνται από ακραία φτώχεια (περίπου 70 - 75%  για τους ανέργους). Τα στοιχεία της diaNEOsis δείχνουν ότι στην Ελλάδα περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο Έλληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, φανταστείτε ως μηνιαίο εισόδημα μικρότερο από 182 ευρώ! Η φτωχοποίηση, όμως, αφορά και την υπόλοιπη κοινωνία με συνεχείς μειώσεις μισθών και εισοδημάτων: -15,4% για την πλήρη απασχόληση και -33,9% για τη μερική απασχόληση. Οι μισθοί πείνας είναι καθοριστικοί για την ποιότητα ζωής των οικογενειών που αναγκάζονται να στερούνται όλο και περισσότερα αγαθά αναγκαία για τη διαβίωσή τους και να ζουν με ένα συνεχές άγχος επιβίωσης.

Αυτή η κατάσταση επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τους νέους και την εργασιακή προοπτική τους, οδηγώντας μια ολόκληρη γενιά μπροστά στο άλυτο ερώτημα «ανεργία ή επισφάλεια ή μετανάστευση». Η ήττα και η απογοήτευση βολεύει τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής και οικονομικής ελίτ που έχει ανάγκη από πειθήνιους εργαζομένους έρμαια στις ανάγκες της αγοράς και του κέρδους των επιχειρήσεων. Δε θα τους κάνουμε τη χάρη. Είμαστε εκείνο το κομμάτι του λαού που χτυπιέται πιο πολύ από κάθε άλλο, αλλά, ταυτόχρονα, έχει τη δύναμη να σηκώσει ανάστημα, να καθορίσει το μέλλον του και να εμπνεύσει τον απογοητευμένο λαό.

Ο αγώνας για το παρόν και το μέλλον μας δεν μπορεί να γίνει με την αυτοπεριθωριοποίηση, με στροφή στον ατομισμό και με απόρριψη του συλλογικού αγώνα. Όποιος σήμερα πασχίζει μόνος του για να βρει λύσεις, συναντά τα αδιέξοδα της φυγής, της απογοήτευσης, της μίζερης ζωής. Τα συμφέροντά μας είναι ενιαία και απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση πρέπει να είμαστε ενωμένοι.

Μπορούμε και θα αντισταθούμε! Με όχημα ένα μαζικό διεκδικητικό αντιΕΕ κίνημα νεολαίας ενάντια στη λιτότητα και στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, και μέσα από το πιο οργανωμένο κομμάτι της, το φοιτητικό κίνημα, η νέα γενιά πρέπει να βγει μπροστά! Ο μόνος δρόμος είναι αυτός της ρήξης με τα μνημόνια που υπαγορεύουν Ευρωπαϊκές και διεθνείς ελίτ, η σύγκρουση με τις υποταγμένες κυβερνήσεις. Να διεκδικήσουμε εργασία με πλήρη δικαιώματα, ασφάλιση, ανθρώπινα ωράρια, μισθούς αξιοπρέπειας και όχι χαρτζιλίκια. Για μια νεολαία που δε συμβιβάζεται με μια ζωή χαμηλών προσδοκιών, μια νεολαία που αγωνίζεται για το μέλλον που της αξίζει!

  Πηγές

https://oenet.gr/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1/%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC/item/45347-proti-i-ellada-stin-evropi-se-ergasiaki-anasfaleia

http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/704045/akraia-ftoxeia-stin-ellada-ziste-me-182-eyro-to-mina

http://www.protothema.gr/economy/article/598932/eurostat-protathlitria-europis-stin-anergia-i-ellada-me-233/

https://www.facebook.com/jodigraphics15/photos/a.1495095447447175.1073741828.1495053624118024/1649128365377215/?type=3&theater

Ανακοίνωση του ΑΡΔΙΝ Θεσσαλονίκης για τον ΟΑΣΘ

Σα να μην αρκούσαν η βαθύνουσα οικονομική κρίση, η κοινωνική διάλυση και η συλλογική κατάθλιψη, έρχεται ακόμα ένα πρόβλημα να προστεθεί στις πλάτες των κατοίκων και των φοιτητών της Θεσσαλονίκης: ο ΟΑΣΘ αφήνει απλήρωτους τους εργαζομένους του εδώ και δύο μήνες κι αυτοί απαντούν εύλογα προχωρώντας σε απεργίες και επίσχεση εργασίας. Είναι δεδομένο ότι δίχως τον ΟΑΣΘ η μετακίνηση είναι για τον περισσότερο κόσμο αδύνατη. Κόσμος δεν μπορεί να πάει στις δουλειές του, φοιτητές εν μέσω εξεταστικής δεν έχουν πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και τις βιβλιοθήκες κλπ. Μάλιστα σε ένα παραλήρημα αυταρχισμού, ο νεοφιλελεύθερος δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Μπουτάρης φρόντισε να πάρει θέση ενάντια στους εργαζομένους, κάνοντας λόγο για αναγκαστική επιστράτευση αυτών!

Ο ΟΑΣΘ ως γνωστόν αποτελεί μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις ιδιωτικού μονοπωλίου με τις πλάτες του κράτους. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται εδώ και μισό αιώνα για μια εταιρία που ανήκει σε ιδιώτες, είναι μονοπώλιο και δέχεται κάθε χρόνο κρατική επιχορήγηση. Κάτι που δεν απέχει και πολύ απ τη γνωστή συνταγή της επιτυχίας για κάθε έλληνα βιομήχανο, εφοπλιστή ή εργολάβο. Ο ΟΑΣΘ λοιπόν παρά το σκανδαλωδώς αυτό ευνοϊκό καθεστώς όχι μόνο δεν παρέχει τις υπηρεσίες που θα πρεπε (υπηρεσίες μάλιστα για τις οποίες κάθε χρόνο το αντίτιμο αυξάνεται, ενώ όποιον δεν πληρώσει τον περιμένει ο εξευτελισμός και οι δίμετροι μπράβοι) αλλά κατάφερε να αφήνει απλήρωτους τους εργαζομένους του. Ακόμα μια φορά λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνική υπηρεσία όπως είναι η αστική μετακίνηση, η οποία εκχωρείται σε ιδιώτη και βιάζεται υποτασσόμενη στη λογική του κέρδους.
Σε μια πόλη με τα δεδομένα της Θεσσαλονίκης, που οι αποστάσεις είναι μεγάλες, άλλα μέσα μαζικής συγκοινωνίας δεν υπάρχουν, και φυσικά εν μέσω οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας, το αίτημα για δημόσια μετακίνηση χαμηλού κόστους είναι πιο εύλογο από ποτέ. Εξίσου αναγκαία είναι και η δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους και τους φοιτητές. Αυτά είναι κάτι παραπάνω από εφικτά, με βάση τα χρήματα που δόθηκαν και δίνονται έτσι κι αλλιώς απ το κράτος στον ΟΑΣΘ μέσω κρατικών επιχορηγήσεων.

- Να δοθούν άμεσα τα δεδουλευμένα στους εργαζομένους του ΟΑΣΘ.
- Δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση του ΟΑΣΘ ώστε να παρέχονται αξιόπιστες υπηρεσίες αστικών συγκοινωνιών - προσβάσιμες σε όλους.
- Δωρεάν μετακίνηση για φοιτητές και ανέργους.
- Επαναληπτική εξεταστική για όσα μαθήματα εξετάζονται τις μέρες που δεν υπάρχουν συγκοινωνίες

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΝΟΜΙΚΗΣ

Οι συνεχείς και ολοένα αυξανόμενες περικοπές σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, οι συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών, ο τερματισμός φοιτητικών παροχών, όπως η στέγαση και η σίτιση δεν είναι ένα «αναγκαίο κακό», μια φυσική καταστροφή. Η υποχρηματοδότηση στα πανεπιστήμια της χώρας είναι χωρίς τέλος και στο ΑΠΘ από το 2010 έφθασε στο 75%. Όλα τα πιο πάνω είναι το αποτελέσματα κυβερνητικών πολιτικών που έχουν καταστήσει την εκπαίδευση το φτωχό συγγενή και έχουν στείλει στο ανάθεμα τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Εξάλλου για την Κυβέρνηση οι προτεραιότητες είναι άλλες. Να εξυπηρετούν τις οδηγίες των καρεκλοκενταύρων των Βρυξελλών, τις υποδείξεις των δανειστών και να  πληρώνουν ένα ατέρμονο χρέος.

Αποτέλεσμα της έλλειψης διδακτικού προσωπικού και αιθουσών είναι ουκ ολίγες φορές να  καλούμαστε σ’ αυτή σχολή να παρακολουθήσουμε μάθημα, στριμωγμένοι σε αίθουσες που φιλοξενούν τον διπλάσιο αριθμό φοιτητών απ’ αυτόν για τον οποίο είχαν αρχικά σχεδιαστεί. Κατά συνέπεια,η παρακολούθηση καθίσταται από δύσκολη έως και απαγορευτική.

Αυτή την φορά στο στόχαστρο οι φοιτητές του 4^ου έτους οι οποίοι από Οκτώβρη καλούνται να παρακολουθήσουν το μάθημα της πολιτικής δικονομίας 2 (αναγκαστική εκτέλεση), σε ένα και μόνο τμήμα με καθηγητή τον κ. Σοφιαλίδη. Είναι πέρα από κάθε λογική αυτό το οποίο μας ζητάτε.
Τα όσα επιχειρούνται για μία ακόμη φορά στη σχολή μας και στο πανεπιστήμιό μας δεν πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη. Αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει και να συνηθίζουμε στην ιδέα πως είναι φυσιολογικά, παύοντας να διεκδικούμε τα αυτονόητα.
-Αξίζουμε ανθρώπινους όρους σπουδών, που απαιτούν την επιτακτική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

-Θεωρούμε απαραίτητο και διεκδικούμε να αυξηθεί ο αριθμός των τμημάτων στο μάθημα της Πολιτικής Δικονομίας 2 για να είναι εφικτό να παρακολουθηθεί το μάθημα από το σύνολο των τεταρτοετών φοιτητών.

Στη βάση αυτή ως Σύλλογος Φοιτητών Νομικής προχωρούμε σε παράσταση διαμαρτυρίας την Δευτέρα 12/9 και ώρα 12:00 στον Κοσμήτορα της σχολής, με τα ως άνω περιγραφόμενα αιτήματα.

Φοιτητική μέριμνα για να μπορούν να σπουδάζουν όλοι – όχι επιδόματα ψίχουλα

Στη σύγχρονη μνημονιακή εποχή όπου οι κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού γκρεμίζονται η μία μετά την άλλη, κεντρικό ρόλο έχει η απαξίωση του δημοσίου και ο συνακόλουθος περιορισμός του κοινωνικού κράτους. Τα κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μεταπολιτευτικά στους τομείς της δημόσιας παιδείας και υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, της εργασίας, της προστασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων έχουν σήμερα συρρικνωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υποταχθεί στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΔΝΤ και να επιβάλλει παλιά και νέα μνημόνια οδηγεί, εκτός των άλλων, το πανεπιστήμιο σε στραγγαλισμό.

Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του πανεπιστημίου που εξασφάλιζε την πρόσβαση στα φτωχότερα στρώματα, φαίνεται να μην έχει θέση σε μια χώρα που την τύχη της ορίζουν η Ευρωπαίοι «εταίροι» και οι υποταγμένες σε αυτούς κυβερνήσεις. Η σταδιακή μετακύλιση του κόστους φοίτησης (σίτιση, στέγαση, βιβλία) στην τσέπη του φοιτητή καθιστά τις σπουδές απρόσιτες για όλο και μεγαλύτερη μερίδα της νεολαίας. Όλο και περισσότερες είναι οι περιπτώσεις μαθητών που δεν μπορούν να σπουδάσουν και φοιτητών που διακόπτουν ή παρατάνε τις σπουδές τους, στην ελληνική τριτοβάθμια στην οποία σήμερα “ό,τι αγοράζεις, παίρνεις”.

Με βάση τα παραπάνω, που σύμφωνα με τους δανειστές και τους εγχώριους φίλους τους είναι μονόδρομος, οι μνημονιακές κυβερνήσεις προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι με παροχές που αποσκοπούν στην ελάφρυνση του κόστους σπουδών και στην άμβλυνση των ανισοτήτων, όπως είναι το φοιτητικό επίδομα ενοικίου. Η αλήθεια είναι όμως πως ούτε με 1000 ευρώ το χρόνο καλύπτονται οι στοιχειώδες ανάγκες στέγασης ενός φοιτητή, ούτε με τις αυστηρές προϋποθέσεις που το πλαισιώνουν έχουν πρόσβαση στο επίδομα όσοι πράγματι το έχουν ανάγκη.

Τέτοια προϋπόθεση είναι το να μην είναι οι γονείς ή ο φοιτητής κύριοι κατοικιών που υπερβαίνουν τα 200 τμ. Η ίδια η πραγματικότητα αποδείχνει πως πολλές οικογένειες έχουν παραπάνω του ενός σπίτια όπως πατρικά ή σπίτια προορισμένα για τα παιδιά κλπ δίχως αυτό να σημαίνει κάτι για την οικονομική τους κατάσταση.

Άλλη προϋπόθεση είναι να έχει περάσει ο φοιτητής τουλάχιστον τα μισά μαθήματα του προηγούμενου έτους με ό,τι αυτό προδήλως συνεπάγεται για τους συμφοιτητές μας που εργάζονται ή που σπουδάζουν εξ αποστάσεως (ακριβώς γιατί δεν έχουν χρήματα για στέγαση!).

Το επίδομα επίσης χορηγείται για τόσα έτη όσα είναι και τα έτη σπουδών της Σχολής. Μετά το τέταρτο έτος λοιπόν π.χ. στη Νομική τα έξοδα στέγασης του φοιτητή είναι δικό του πρόβλημα!

Εάν πληρεί κάποιος αυτές τις προϋποθέσεις θα καταφέρει να πάρει το ποσό των 1000 ευρώ το χρόνο. Αρκούν όμως 1000 ευρώ για να ανταποκριθείς στις ανάγκες στέγασης; Αν αναλογιστούμε ότι το μέσο κόστος ενοικίου είναι στις μεγαλουπόλεις Αθήνα, Θεσσαλονίκη 250-300 ευρώ και στις επαρχιακές πόλεις 180-200 ευρώ, χρειάζεσαι τουλάχιστον 2500 ευρώ χωρίς νερό ,ΔΕΗ κτλ. Τα υπόλοιπα αναγκάζεται να τα βάλει από την τσέπη της η ελληνική οικογένεια που -αν έχει την τύχη να εργάζεται κάποιο μέλος της- αμείβεται με μισθούς πείνας και φορολογείται ανελέητα.

Τα κοινωνικά επιδόματα πρέπει να έχουν τον ρόλο της κάλυψης των αναγκών του λαού και όχι ρόλο συμπληρωματικό. Αν μάλιστα σκεφτούμε πως βασική πηγή εσόδων του κράτους για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών είναι η φορολογία των ίδιων, αντιλαμβανόμαστε την τραγική ειρωνεία της υπόθεσης. Ο λαός σήμερα υπερφορολογείται και παρόλο αυτά οι ανάγκες του μένουν ακάλυπτες.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Δεν θα πούμε ευχαριστώ για τα επιδόματα ψίχουλα που μας πετάνε για τις σπουδές μας. Με 1000 ευρώ δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις ούτε στα μισά του κόστους στέγασης.

Δεν θα πούμε ευχαριστώ που διαλύουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, το κάνουν απρόσιτο οικονομικά και αφιλόξενο, αποκλείοντας τα φτωχότερα στρώματα που στην Ελλάδα της κρίσης είναι και τα πλειοψηφικά.

Δεν θα ανεχτούμε τη ζωή χαμηλών προσδοκιών, σε μια κοινωνία που λεηλατείται από τους δανειστές και τις κυβερνήσεις.

ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ

Η νεολαία πρέπει να σηκώσει το κεφάλι. Η ψυχολογία του κακομοίρη που θα «ζητιανεύει» για να σπουδάσει, για να βρει δουλειά, για να ζήσει, δε μας αξίζει. Σαν νέα γενιά οφείλουμε να δώσουμε το παράδειγμα της αντίστασης στο μνημονιακό πλαίσιο και στην ΕΕ και το ΔΝΤ που το επιβάλλουν.

Τα πράγματα μπορούνε να πάνε αλλιώς! Η ανατροπή έρχεται μέσα από το σπάσιμο των μονοδρόμων και τη δημιουργία μαζικών όρων αντίστασης. Το φοιτητικό κίνημα σήμερα οφείλει και μπορεί να παίξει τέτοιο ρόλο στους κόλπους της νεολαίας. Να τολμήσουμε να βγούμε μπροστά, να αντισταθούμε στη ζωή χαμηλών προσδοκιών και στους φραγμούς στο μέλλον μας, να διεκδικήσουμε.

• Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους. Καμία σκέψη για δίδακτρα σε προπτυχιακά-μεταπτυχιακά και πληρωμή βιβλίων
• Ελαστικοποίηση των κριτηρίων πρόσβασης στις φοιτητικές εστίες. Είναι ανεπίτρεπτο φοιτητές με ανεργο γονιό ή πολύτεκνοι να αποκλείονται.
• Δωρεάν σίτιση στη φοιτητική λέσχη για όλους.

Σε αυτή τη βάση ζητάμε επιδόματα που θα καλύπτουν ανάγκες κι όχι ψίχουλα. Διεκδικούμε λοιπόν

-Διπλασιασμό του στεγαστικού φοιτητικού επιδόματος.

-Κατάργηση του ορίου των 200τμ και αύξηση του εισοδηματικού κριτηρίου

-Επιμήκυνση του χρόνου χορήγησης έως την ολοκλήρωση των σπουδών