Στη σύγχρονη μνημονιακή εποχή όπου οι
κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού γκρεμίζονται η μία μετά την άλλη,
κεντρικό ρόλο έχει η απαξίωση του δημοσίου και ο συνακόλουθος
περιορισμός του κοινωνικού κράτους. Τα κοινωνικά δικαιώματα που
κατακτήθηκαν μεταπολιτευτικά στους τομείς της δημόσιας παιδείας και
υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, της εργασίας, της προστασίας των
ευπαθών κοινωνικών ομάδων έχουν σήμερα συρρικνωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υποταχθεί στο πλαίσιο
της ΕΕ και του ΔΝΤ και να επιβάλλει παλιά και νέα μνημόνια οδηγεί, εκτός
των άλλων, το πανεπιστήμιο σε στραγγαλισμό.
Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του πανεπιστημίου που εξασφάλιζε την πρόσβαση στα φτωχότερα στρώματα, φαίνεται να μην έχει θέση σε μια χώρα που την τύχη της ορίζουν η Ευρωπαίοι «εταίροι» και οι υποταγμένες σε αυτούς κυβερνήσεις. Η σταδιακή μετακύλιση του κόστους φοίτησης (σίτιση, στέγαση, βιβλία) στην τσέπη του φοιτητή καθιστά τις σπουδές απρόσιτες για όλο και μεγαλύτερη μερίδα της νεολαίας. Όλο και περισσότερες είναι οι περιπτώσεις μαθητών που δεν μπορούν να σπουδάσουν και φοιτητών που διακόπτουν ή παρατάνε τις σπουδές τους, στην ελληνική τριτοβάθμια στην οποία σήμερα “ό,τι αγοράζεις, παίρνεις”.
Με βάση τα παραπάνω, που σύμφωνα με τους δανειστές και τους εγχώριους φίλους τους είναι μονόδρομος, οι μνημονιακές κυβερνήσεις προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι με παροχές που αποσκοπούν στην ελάφρυνση του κόστους σπουδών και στην άμβλυνση των ανισοτήτων, όπως είναι το φοιτητικό επίδομα ενοικίου. Η αλήθεια είναι όμως πως ούτε με 1000 ευρώ το χρόνο καλύπτονται οι στοιχειώδες ανάγκες στέγασης ενός φοιτητή, ούτε με τις αυστηρές προϋποθέσεις που το πλαισιώνουν έχουν πρόσβαση στο επίδομα όσοι πράγματι το έχουν ανάγκη.
Τέτοια προϋπόθεση είναι το να μην είναι οι γονείς ή ο φοιτητής κύριοι κατοικιών που υπερβαίνουν τα 200 τμ. Η ίδια η πραγματικότητα αποδείχνει πως πολλές οικογένειες έχουν παραπάνω του ενός σπίτια όπως πατρικά ή σπίτια προορισμένα για τα παιδιά κλπ δίχως αυτό να σημαίνει κάτι για την οικονομική τους κατάσταση.
Άλλη προϋπόθεση είναι να έχει περάσει ο φοιτητής τουλάχιστον τα μισά μαθήματα του προηγούμενου έτους με ό,τι αυτό προδήλως συνεπάγεται για τους συμφοιτητές μας που εργάζονται ή που σπουδάζουν εξ αποστάσεως (ακριβώς γιατί δεν έχουν χρήματα για στέγαση!).
Το επίδομα επίσης χορηγείται για τόσα έτη όσα είναι και τα έτη σπουδών της Σχολής. Μετά το τέταρτο έτος λοιπόν π.χ. στη Νομική τα έξοδα στέγασης του φοιτητή είναι δικό του πρόβλημα!
Εάν πληρεί κάποιος αυτές τις προϋποθέσεις θα καταφέρει να πάρει το ποσό των 1000 ευρώ το χρόνο. Αρκούν όμως 1000 ευρώ για να ανταποκριθείς στις ανάγκες στέγασης; Αν αναλογιστούμε ότι το μέσο κόστος ενοικίου είναι στις μεγαλουπόλεις Αθήνα, Θεσσαλονίκη 250-300 ευρώ και στις επαρχιακές πόλεις 180-200 ευρώ, χρειάζεσαι τουλάχιστον 2500 ευρώ χωρίς νερό ,ΔΕΗ κτλ. Τα υπόλοιπα αναγκάζεται να τα βάλει από την τσέπη της η ελληνική οικογένεια που -αν έχει την τύχη να εργάζεται κάποιο μέλος της- αμείβεται με μισθούς πείνας και φορολογείται ανελέητα.
Τα κοινωνικά επιδόματα πρέπει να έχουν τον ρόλο της κάλυψης των αναγκών του λαού και όχι ρόλο συμπληρωματικό. Αν μάλιστα σκεφτούμε πως βασική πηγή εσόδων του κράτους για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών είναι η φορολογία των ίδιων, αντιλαμβανόμαστε την τραγική ειρωνεία της υπόθεσης. Ο λαός σήμερα υπερφορολογείται και παρόλο αυτά οι ανάγκες του μένουν ακάλυπτες.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Δεν θα πούμε ευχαριστώ για τα επιδόματα
ψίχουλα που μας πετάνε για τις σπουδές μας. Με 1000 ευρώ δεν μπορείς να
ανταπεξέλθεις ούτε στα μισά του κόστους στέγασης.
Δεν θα πούμε ευχαριστώ που διαλύουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, το κάνουν απρόσιτο οικονομικά και αφιλόξενο, αποκλείοντας τα φτωχότερα στρώματα που στην Ελλάδα της κρίσης είναι και τα πλειοψηφικά.
Δεν θα ανεχτούμε τη ζωή χαμηλών προσδοκιών, σε μια κοινωνία που λεηλατείται από τους δανειστές και τις κυβερνήσεις.
ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ
Η νεολαία πρέπει να σηκώσει το κεφάλι. Η ψυχολογία του κακομοίρη που θα «ζητιανεύει» για να σπουδάσει, για να βρει δουλειά, για να ζήσει, δε μας αξίζει.
Σαν νέα γενιά οφείλουμε να δώσουμε το παράδειγμα της αντίστασης στο
μνημονιακό πλαίσιο και στην ΕΕ και το ΔΝΤ που το επιβάλλουν.
Τα πράγματα μπορούνε να πάνε αλλιώς! Η
ανατροπή έρχεται μέσα από το σπάσιμο των μονοδρόμων και τη δημιουργία
μαζικών όρων αντίστασης. Το φοιτητικό κίνημα σήμερα οφείλει και μπορεί
να παίξει τέτοιο ρόλο στους κόλπους της νεολαίας. Να τολμήσουμε να
βγούμε μπροστά, να αντισταθούμε στη ζωή χαμηλών προσδοκιών και στους
φραγμούς στο μέλλον μας, να διεκδικήσουμε.
- Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους. Καμία σκέψη για δίδακτρα σε προπτυχιακά-μεταπτυχιακά και πληρωμή βιβλίων
- Ελαστικοποίηση των κριτηρίων πρόσβασης στις φοιτητικές εστίες. Είναι ανεπίτρεπτο φοιτητές με ανεργο γονιό ή πολύτεκνοι να αποκλείονται.
- Δωρεάν σίτιση στη φοιτητική λέσχη για όλους.
Σε αυτή τη βάση ζητάμε επιδόματα που θα καλύπτουν ανάγκες κι όχι ψίχουλα. Διεκδικούμε λοιπόν
-Διπλασιασμό του στεγαστικού φοιτητικού επιδόματος.
-Κατάργηση του ορίου των 200τμ και αύξηση του εισοδηματικού κριτηρίου
-Επιμήκυνση του χρόνου χορήγησης έως την ολοκλήρωση των σπουδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου