Τέσσερα χρόνια
έχουν περάσει από την «εκστρατεία σωτηρίας για την Ελλάδα» με τις υπογραφές
μνημονίων, την ενεργοποίηση των μηχανισμών διάσωσης τα κουρέματα του χρέους και
τις δανειακές συμβάσεις. Τέσσερα χρόνια μεθοδευμένης πορείας προς την κοινωνική
καταστροφή, με τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της τρόικα να οδηγούν σε
προδιαγεγραμμένα αδιέξοδα, βλέπουμε την φτώχεια να καλπάζει και την ανεργία να
σαρώνει το λαό, να σβήνει την προοπτική από την
νεολαία. Πριν από τέσσερα χρόνια η κρίση και η χρεοκοπία μας χτυπούσαν
απειλητικά την πόρτα και μετά την πιστή εφαρμογή της Ευρωπαϊκή συνταγής, των
πολιτικών αποπληρωμής του χρέους, της παραμονής και διάσωσης του Ευρώ, η
μανιακή προσήλωση στο οικονομικό και πολιτικό δόγμα του νεοφιλελευθερισμού
έφερε τελικά την χρεοκοπία από το παράθυρο.
Το δημόσιο πανεπιστήμιο
στο στόχαστρο της χρεοκοπίας
Η πολιτική των
περικοπών, των απολύσεων, της μείωσης δαπανών και των αποκρατικοποιήσεων έχει
βάλει πρώτα στο στόχαστρο τις δημόσιες υπηρεσίες, την υγεία, την παιδεία, την
δημόσια περιουσία. Η υγεία και η παιδεία καθώς και οι προϋπολογισμοί που τις
εξυπηρετούν είναι θύματα, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, της σύμπλευσης με
τα ευρωπαϊκά πρότυπα, και του πρωτογενούς πλεονάσματος. Δημιουργείται ένα
νέο πρότυπο δημόσιας παιδείας και υγείας, ελάχιστο και τυπικό, έχοντας στο DNA του ταξικούς φραγμούς και
αποκλεισμούς. Αν δεν έχεις χρήματα δεν βγάζεις ούτε το λύκειο, αν δεν έχεις
χρήματα δεν μπορείς να εγχειριστείς.
Δημιουργείται
σαφώς και ένα νέο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο που ξεπληρώνει χρέη, έχοντας
αφήσει ανοιχτή «την πίσω πόρτα» για την ιδιωτικοποίηση του (συμβούλια
ιδρύματος και νομικό πλαίσιο του ν.4009), συρρικνωμένο οργανικά και
λειτουργικά (σχέδιο Αθηνά – απολύσεις διοικητικών, συμβασιούχων κτλ), που
συνεχώς θα περικόπτονται οι λειτουργικές του δαπάνες και οι δαπάνες για την
φοιτητική μέριμνα, που τα αποθεματικά του θα είναι χρήσιμα μόνο για να
«κουρεύονται».
Ανεργία, «ευκαιρίες
απασχόλησης», διαγραφές φοιτητών
Η κατάργηση
του 26% από τον συνολικό αριθμό των τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ, η μείωση κατά 20.000 των εισακτέων από το ακαδημαϊκό
έτος 2009-10 μέχρι σήμερα κάνουν ξεκάθαρη την κατεύθυνση κατάργησης του
μοντέλου των μαζικών σπουδών. Ταυτόχρονα το οικονομικό βάρος των σπουδών γενικά
και των σπουδών μακριά από το σπίτι ειδικά, το κόστος των φροντιστηρίων για τις
πανελλαδικές υψώνουν βίαια τα τείχη των
ταξικών φραγμών καθιστώντας την
εκπαίδευση «πολυτέλεια». Τα μνημόνια πετάνε στην κυριολεξία την νεολαία στον
κάλαθο των αχρήστων, αποκλείοντας την από τις σπουδές, δημιουργώντας ένα στρατό
από άνεργους, κατοχυρώνοντας υλικά μέσω της μαθητείας την δουλειά για 300 ευρώ,
κάνοντας την χώρα Ειδική Οικονομική Ζώνη. Σε αυτό το περιβάλλον έρχεται και η
απαίτηση της κυβέρνησης και του υπουργείου παιδείας για την διαγραφή των
180.000 «αιώνιων φοιτητών», όσους δηλαδή πριν το 2010 έχουν ξεπεράσει τα 2ν
έτη σπουδών και βάζοντας σε εφαρμογή τα μέτρα του ν+2 και 2ν για τις διαγραφές
φοιτητών. Την ίδια στιγμή ο Ο.Ο.Σ.Α. στην έκθεσή του για την παιδεία,
ανάμεσα σε άλλα μέτρα, όπως την εφαρμογή διδάκτρων και περαιτέρω μείωση των
εισακτέων, προτείνει την επιβολή οικονομικού προστίμου σε όσους φοιτητές
ξεπερνούν τα προαπαιτούμενα έτη σπουδών.
Να μην μείνει
αναπάντητο το θέμα του προστίμου και των διαγραφών φοιτητών. Η μαύρη
προπαγάνδα που παρουσιάζει φραπεδοφόρους φοιτητές να παίζουν τάβλι όχι μόνο
χυδαία είναι, άλλα και έξω από την καθημερινότητα που βιώνει η σπουδάζουσα
νεολαία, μακριά από τα προβλήματα της και την πραγματική ζωή. Οι «αιώνιοι
φοιτητές δεν είναι πρόβλημα, έχουν πρόβλημα» αφού δεν δικαιούνται ούτε πάσο,
ούτε μέριμνα, ούτε συγγράμματα (μηδενικό κόστος για το κράτος...) και γιατί
είναι φανερό πως η κρίση δεν αφήνει περιθώρια. Πολλοί θα παρατήσουν τις σπουδές
τους αν είναι «τυχεροί» για να δουλέψουν, ακόμα περισσότεροι όμως δεν μπορούν
να τα βγάλουν πέρα με τα έξοδα και θα γυρίσουν «στις πόλεις τους», συνεχίζοντας
εξ αποστάσεως.
Δεν θα σβήσουν το μέλλον,
να αντισταθούμε
Το βάρος τις
κρίσης πέφτει στις πλάτες της γενιάς μας. Πρώτα μας πετάνε είτε στην ανεργία
είτε στην εργασία με όρους δουλείας μέσα από τα voucher, ύστερα κάνουν πρακτικά αδύνατες της σπουδές και
τέλος προωθούν την βίαιη εκδίωξη μας από την εκπαίδευση με άμεσο (διαγραφές) ή
έμμεσο (δίδακτρα) τρόπο. Για να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας στερούν και
να το ζήσουμε στον τόπο μας, είναι αναγκαίος ο αγώνας για την ανατροπή της
σημερινής καταστροφικής πορείας για την χώρα, ένας αγώνας για την διέξοδο από
την καπιταλιστική κρίση με όρους υπέρ της εργαζόμενης πλειοψηφίας, το βάδισμα
σε έναν άλλο δρόμο για την χώρα και τον λαό της κόντρα στους μονόδρομους της
μνημονιακής πραγματικότητας, της ευρωπαϊκής πορείας προς την ακόμα μεγαλύτερη
καταστροφή, που μας επιβάλλουν. Αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα αυτού είναι η
πάλη για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και του δικαιώματος
μαζικής συμμετοχής της νεολαίας σε αυτήν. Μέσα από ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα
και την συγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου αποτελούμενο από το ζωντανό
στοιχείο της εκπαίδευσης (μαθητές, φοιτητές, δασκάλους, καθηγητές και
εργαζομένους) με το ζωντάνεμα των συλλογικών διαδικασιών και του πολιτικού
αγώνα στους φοιτητικούς συλλόγους, τις πολύμορφες δράσεις στον αγώνα μας
μπορούμε να ακυρώσουμε τις διαγραφές να
βάλουμε τέλος στη διάλυση της δημόσιας
παιδείας.
Δουλειά
και μέλλον με αξιοπρέπεια
Όχι
στην αποκλεισμό της νέας γενιάς από την παιδεία
Καμία
διαγραφή φοιτητών
