Ας ξεκινήσουμε από τα γεγονότα. Στο Κερατσίνι κλήθηκαν μαθητές από το 2ο
ΓΕΛ Κερατσινίου στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, ύστερα από κατάθεση
της διευθύντριας του σχολείου, σύμφωνα με την κατηγορία ότι συμμετείχαν
σε κατάληψη του σχολείου τους τον Οκτώβριο.
Σύμφωνα με μαρτυρίες των μαθητών,
οι αστυνομικοί τους ανέφεραν πως δεν θα είναι σε θέση να υποβάλουν
μηχανογραφικό δελτίο για τις πανελλαδικές εξετάσεις καθώς κατηγορούνται
για κακουργήματα. Επίσης, η ανάκριση των μαθητών περιελάμβανε τα εξής
ερωτήματα: Ποιοι από τους συμμαθητές τους υποκίνησαν την κατάληψη, αν
υπήρχαν καθηγητές που την υποκίνησαν, ποιες είναι οι πολιτικές
πεποιθήσεις των καθηγητών τους στο σχολείο, αν υποκινείτο από κόμματα.
Δεν αρκέστηκαν, όμως, σε αυτές τις πληροφορίες και προχώρησαν σε πιο
προσωπικά δεδομένα των μαθητών, όπως με ποιους μένουν και αν οι γονείς
τους είναι χωρισμένοι, επάγγελμα γονιών, μέχρι και τι ψηφίζουν οι γονείς
τους (!) . Παράλληλα, η ΓΑΔΑ ζητάει πλήρες φακέλωμα των σχολείων από
τις κατά τόπους αστυνομικές διευθύνσεις. Συγκεκριμένα, με έγγραφο της
ΓΑΔΑ, τα αστυνομικά τμήματα καλούνται «να μεθοδεύσουν προσωπικές επαφές – συναντήσεις με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων»
της Αττικής με σκοπό την καταγραφή προβλημάτων που άπτονται της
αρμοδιότητα του υπ. Δημοσίας Τάξης και ειδικότερα της αστυνομίας.
Το τελευταίο γεγονός δείχνει ότι
το συμβάν στο σχολείο του Κερατσινίου δεν είναι ένα ‘τυχαίο’ συμβάν,
αλλά πρόκειται για συντεταγμένο σχέδιο της κυβέρνησης να καταστείλει τις
αντιδράσεις και της μαθητικής κοινότητας. Ας εμβαθύνουμε όμως στο
περιστατικό στο Κερατσίνι όπου οι μαθητές δεν έκαναν κατάληψη για…
‘τετράγωνες τυρόπιτες’ αλλά για άμεσα προβλήματα που παρεμπόδιζαν την
εκπαιδευτική λειτουργία όπως η θέρμανση του σχολείου, η επιδιόρθωση των
φθορών, η κάλυψη των εξόδων για απαραίτητα υλικά ( όπως χαρτί, κιμωλίες,
μελάνι κτλ.) και η απαίτηση να μην απολυθούν άλλοι καθηγητές τους.
Άλλωστε, η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη δευτεροβάθμια
εκπαίδευση μετά το Νέο Λύκειο, τις απολύσεις των καθηγητών και τις
τεράστιες περικοπές στη χρηματοδότηση είναι γνωστή. Δημιουργείται ένα
σχολείο διαλυμένο, στα πρότυπα του μνημονίου και του χρέους, απρόσιτο
για τη μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών που δεν μπορούν να πληρώσουν
φροντιστήρια.
Τελικά, δεν μιλάμε με όρους
‘νομιμότητας’ , αλλά έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που γνωρίζει πως
οι αντιθέσεις στην Ελλάδα των μνημονίων οξύνονται συνεχώς, με
αποτέλεσμα αντιδράσεις και εξεγέρσεις από κομμάτια του λαού που
πλήττονται. Η λύση για τη διατήρηση της εξουσίας τους, είναι η
καλλιέργεια φόβου, το λεγόμενο δόγμα του σοκ, στους εργαζόμενους, στους
αγρότες, στους φοιτητές ακόμα και σε εμάς τους μαθητές. Αυτοί που
εξεγείρονται, θα πετάγονται έξω από το οικονομικό και κοινωνικό
γίγνεσθαι, όπως οι μαθητές από το Κερατσίνι, που είναι πιθανό να μην
τους επιτραπεί να δώσουν Πανελλήνιες. Έτσι, το παράδειγμα των μαθητών
αυτών θα λειτουργεί ως φόβητρο για γονείς, καθηγητές, μαθητές αλλά και
για την υπόλοιπη κοινωνία. Την ίδια στιγμή που προδιαγράφουν το μέλλον
για εμάς, οδηγούν τη μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών στην ανεργία και στη
μη συνέχιση των σπουδών, ή στο κυνήγι βαθμών με κατάληξη και πάλι στην
αμοιβή των 300 ευρώ. Η κατεύθυνση είναι μια, και είναι
συγκεκριμένη. Η νέα γενιά να εμπεδώσει τη μνημονιακή κατάσταση, να
αποδεχθεί το μέλλον που της ετοιμάζουν, να αισθάνεται ανήμπορη να
αντιδράσει.
Εν τω μεταξύ, το σχολικό
συγκρότημα του 2ου λυκείου Κερατσινίου βρίσκεται σε μια απόσταση περίπου
200 μέτρων από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας. Διαβολική
σύμπτωση έτσι; Στην ίδια περιοχή που η αστυνομία κοιτούσε αδιάφορη τους
φασίστες να δολοφονούν ένα αριστερό αγωνιστή, ξαφνικά μέσα σε λίγο καιρό
φάνηκε όλη η επάρκειά της συλλαμβάνοντας μαθητές και ανακρίνοντας
καθηγητές.
Όλοι οι μαθητές πρέπει να πάρουμε
θέση, το ίδιο και οι καθηγητές μας. Να μην αποδεχθούμε το μέλλον που μας
ετοιμάζουν, να μην υποκύψουμε στις πιέσεις τους και στην τρομοκρατία,
να συμπαρασταθούμε στους συμμαθητές μας στο Κερατσίνι. Να αντιταχθούμε
στην αυταρχικοποίηση του σχολείου μας και στην υποβάθμισή του, το νόμο
για το Νέο Λύκειο. Η φτώχεια, η ανεργία και ο περιορισμός της ελευθερίας
μας είναι κομμάτι αυτής της πολιτικής και αποτέλεσμα αυτού του
συστήματος. Να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον, να αγωνιστούμε για ένα
πιο δίκαιο κόσμο.
Αλληλεγγύη στους συμμαθητές μας!
