Ανακοίνωση του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας για τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών 2015

Τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών δε χαρακτηρίζονται από μεγάλες εκπλήξεις, με μοναδική διαφοροποίηση την πτώση της ΠΑΣΠ. Τα αποτελέσματα εμφανίζουν μια τάση συντήρησης για το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων όλων των αποχρώσεων.

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι, αν η διαδικασία των φοιτητικών εκλογών και συνολικά ο φοιτητικός συνδικαλισμός, μπορεί να γεννήσει κάτι διαφορετικό σπάζοντας την αδράνεια και την συντήρηση.

	2015		2014		Διαφορά
ΦΗΦΙΣΑΝ	65.376		67.931		-2.555
ΕΓΚΥΡΑ	63.063		65.185		-2.122
ΑΚΥΡΑ	2.313		2.746		-433
ΛΕΥΚΑ	1.363	2,16%	1.274	1,95%	89	0,21%
ΔΑΠ	23.825	37,78%	24.689	37,88%	187	-0,10%
ΠΚΣ	12.169	19,30%	11.982	18,38%	-864	0,92%
Ε.Α.Α.Κ.	8.392	13,31%	8.455	12,97%	-63	0,34%
ΠΑΣΠ	7.050	11,18%	9.550	14,65%	-2.500	-0,34%
ΑΡ.ΕΝ.	4.681	7,42%	4.045	6,21%	636	1,21%
ΑΡ.ΔΙ.Ν.	498	0,78%	536	0,85%	–38	-0,07%

Στον παραπάνω πίνακα η ΚΝΕ-ΠΚΣ λαθεμένα καταγράφει στην ΕΑΑΚ τα κοινά ψηφοδέλτια ΕΑΑΚ-ΑΡΔΙΝ σε 9 σχολές που με δήλωσή τους καταγράφονται στην συνεργασία «ΕΑΑΚ – συνεργαζόμενες αριστερές δυνάμεις (ΑΡ.ΔΙ.Ν.)»

Η ΔΑΠ διατηρεί την εκλογική πρωτοκαθεδρία των τελευταίων ετών, χωρίς κάποιον ορατό αντίπαλο, ως μηχανισμός προσωπικής εξυπηρέτησης (σημειώσεις, πάρτι, εκδρομές κλπ.) και εκφράζοντας – χτίζοντας ένα ρεύμα μιας ατομικίστικης – δεξιάς, συνδικαλιστικής πολιτικής μέσα στις σχολές. Ο κίνδυνος της εμπέδωσης και της στήριξης μεγάλης μερίδας φοιτητών της ΔΑΠ δεν είναι καθόλου αμελητέος. Η ΠΚΣ, στη δεύτερη θέση, μετά την ελεύθερη πτώση της ΠΑΣΠ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, διατηρεί τα ποσοστά της. «Επιβραβεύεται» για τις πολλαπλές κινητοποιήσεις στα επιμέρους ζητήματα, και οι δυνάμεις της, της επιτρέπουν να διατηρήσει τα εκλογικά αποτελέσματα. Η ΕΑΑΚ μένει σταθερή στα ποσοστά της εκφράζοντας ένα ρεύμα αμφισβήτησης και εκπαιδευτικών συνδικαλιστικών αιτημάτων και αγώνων. Ωστόσο αδυνατεί να συγκροτήσει ή να προετοιμάσει το διακριτό πολιτικό ρεύμα αντίστασης και κινητοποίησης που είναι σήμερα αναγκαίο με βάση τα οξυμένα αδιέξοδα της νεολαίας. Η ΑΡΕΝ κεφαλαιοποιεί την αυτοπροβολή της ως κομματική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στις σχολές, ωστόσο τόσο οι μικρές της δυνάμεις, όσο και η απουσία της από τις σχολές και η παραίτηση από την συνδικαλιστική και πολιτική δράση, εξηγούν γιατί δεν υπάρχει αντιστοίχηση των αποτελεσμάτων της με τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.

	2015		2014		Διαφορά
ΦΗΦΙΣΑΝ	19.752		22.475		-2.723
ΕΓΚΥΡΑ	19.139		21.575		-2.436
ΑΚΥΡΑ	613		900		-287
ΛΕΥΚΑ	233	1,22%	260	1,21%	-27	0,01%
ΔΑΠ	8.766	45,80%	10.089	46,76%	-1.323	-0,96%
ΠΚΣ	4.397	22,97%	4.885	22,64%	-488	0,33%
ΠΑΣΠ	3.542	18,51%	4.184	19,39%	-642	-0,88%
Ε.Α.Α.Κ.	375	1,96%	633	2,93%	-258	-0,97%
ΑΡ.ΕΝ.	403	2,11%	496	2,30%	-93	-0,19%
ΑΡ.ΔΙ.Ν.	69	0,36%	44	0,20%	25	0,04%

Στα ΤΕΙ της χώρας, η γενική εικόνα δεν διαφοροποιείται, πλην της μικρότερης πτώσης της ΠΑΣΠ και της ενίσχυσης της ΠΚΣ καθώς οι υπόλοιπες δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς δεν είναι υπαρκτές στις σχολές των ΤΕΙ. Τα χαμηλά ποσοστά της υπόλοιπης αριστεράς (ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ) δείχνουν ένα μεγάλο έλλειμμα λαϊκότητας και πειθούς στα πιο λαϊκά και ταξικά πιεσμένα στρώματα, ζήτημα που πρέπει να προβληματίσει. Ειδικά όταν στους σπουδαστές των ΤΕΙ κυριαρχούν τα μεγάλα αδιέξοδα συνολικά της νεολαίας, όπως η κακοπληρωμένη ευέλικτη εργασία, η ανεργία και η οικονομική ασφυξία.

Οι φετινές εκλογές έγιναν σε ένα περιβάλλον αντιφατικό για τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Από την μια η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, δεν φαίνεται να επηρεάζει στο ελάχιστο την πολιτική και εκλογική κίνηση. Από την άλλη, οι φοιτητικές εκλογές ήταν μια πολιτική μάχη, απουσία κινηματικών διαδικασιών την περασμένη χρονιά (πλην επιμέρους κινητοποιήσεων που καμία σχέση δεν είχαν με τις κινητοποιήσεις του 2010-12). Προκύπτει ένα μεγάλο κενό. Από την μία οι γενικές πολιτικές εξελίξεις δεν επηρεάζουν τις εξελίξεις στο φοιτητικό κίνημα, το «έξω» δεν μπορεί να μεταφερθεί με εύκολο τρόπο «μέσα στις σχολές». Από την άλλη, υπάρχει μια μεγάλη δυσκολία για το ίδιο το φοιτητικό κίνημα να παράξει κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις για τον εαυτό του και συνολικά για τη νεολαία και το λαϊκό κίνημα όπως έκανε παλιότερα. Για ακόμα μια χρονιά, αυτό που κυριαρχεί στα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών είναι η αδράνεια, η συντήρηση και η κομματική αναπαραγωγή, χωρίς να αμφισβητείται από κανέναν έμπρακτα η ηγεμονία της ΔΑΠ.

Στην παραπάνω εικόνα προστίθεται η επίθεση από κάποιες «ομάδες» σε μια σειρά από σχολές στην Αθήνα, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη την ημέρα των φοιτητικών εκλογών, με φραστικές και σωματικές επιθέσεις σε φοιτητές και με αποτέλεσμα των τραυματισμό φοιτητών και την ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας(ΑΣΟΕΕ). Σε αυτές τις επιθέσεις δεν υπάρχει κανένα πολιτικό άλλοθι, είτε αυτό προβάλλεται ως αγώνας κόντρα στον εκφυλισμένο συνδικαλισμό ή ενάντια στη ΔΑΠιτοκρατία. Αποτελεούν τραμπουκισμό και χουλιγκανισμό που θα ζήλευε το παρακράτος.

Το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας παρενέβη σε 36 συλλόγους με βάση μια πολιτική και μετωπική λογική. Προσπαθήσαμε να θέσουμε τα κεντρικά προβλήματα και να συμβάλλουμε στην προετοιμασία ενός κινηματικού πόλου αντίστασης από την μια, και να μιλήσουμε για την ανάγκη μιας διαφορετικής αριστεράς από την άλλη. Δώσαμε την εκλογική μάχη αυτόνομα σε 20 σχολές ΑΕΙ και σε 6 σχολές των ΤΕΙ πανελλαδικά. Το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας κατέγραψε πανελλαδικά 498 ψήφους (536 το 2014) σε όσες σχολές κατέβηκε αυτόνομα.

	2015	2014
	ΕΑΑΚ-ΑΡΔΙΝ	ΕΑΑΚ	ΑΡΔΙΝ
ΑΣΟΕΕ
Πάντειος	197	167	29
Νομική Αθήνας	151	236	20
Ιατρική Θεσσαλονίκης	57	17	43
Φυσικό Πάτρας	106	113	21
Μαθηματικό Πάτρας	113	79	29
Μηχανολόγοι Πάτρας	90	109	0
Ηλεκτρολόγοι Πάτρας	189	144	19
Σύνολο	903	865	161

Σε 9 σχολές πανελλαδικά, όπου η πρότασή μας για μετωπικά ψηφοδέλτια καρποφόρησε, προχωρήσαμε σε κοινά ψηφοδέλτια με σχήματα της ΕΑΑΚ (ΑΣΟΕΕ, Νομική Αθήνας, Πάντειος, Ιατρική Θεσσαλονίκης, Φυσικό Πάτρας, Μαθηματικό Πάτρας, Μηχανολόγοι Πάτρας, Ηλεκτρολόγοι Πάτρας). Στις σχολές αυτές που υπήρχαν σχήματα και δυνάμεις αυτή η κατεύθυνση είχε θετικά αποτελέσματα, με την συνολική καταγραφή της συνεργασίας ΕΑΑΚ – Συνεργαζόμενες Αριστερές Δυνάμεις (ΑΡ.ΔΙ.Ν.) να ξεπερνάει τις 900 ψήφους.

Η επόμενη των εκλογών ήδη θέτει πολλαπλά ερωτήματα για τις δυνάμεις της αριστεράς. Η επόμενη περίοδος πρέπει να είναι περίοδος δουλειάς και προετοιμασίας. Για την φοιτητική αριστερά ανοίγεται ένα τριπλό καθήκον:

1. Η τοποθέτηση για τα κεντρικά προβλήματα της νέας γενιάς (ανεργία, ευέλικτη εργασία, μετανάστευση, αδυναμία κάποιου να σπουδάσει). Μόνο έτσι θα καταφέρει η αριστερά να επικοινωνήσει και να συγκινήσει ευρύτερα κομμάτια φοιτητών, που αυτή τη στιγμή παραμένουν στην αδράνεια. Η προετοιμασία αντιστάσεων και αγώνων της νεολαίας, η συμβολή στην συγκρότηση ενός μαχητικού κινήματος νεολαίας που θα διεκδηκεί το δικαίωμα στην εργασία, στις σπουδές και στην αξιοπρεπή ζωή. Αυτά σημαίνουν η φοιτητική αριστερά να μιλήσει για αυτά τα προβλήματα πιο συγκεκριμένα και όχι απλά με συνθήματα, να αναπτύξει τον αντιιμπεριαλιστικό – αντιΕ.Ε. αγώνα μέσα στις σχολές σαν όρο διεξόδου από μνημόνια και κρίση, να πάρει πρωτοβουλίες ανάδειξης, ζύμωσης και πάλης στα κεντρικάς προβλήματα της μετανάστευσης, της ανεργίας, της δουλειάς και ζωής χωρίς προοπτική.
   
2. Η ανάπτυξη αντιστάσεων ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το νεοφιλελεύθερο πανεπιστήμιο, την υποβάθμιση και κατακερματισμό των πτυχίων και την θηλιά της κρατικής υποχρηματόδοτησης. Σε μια Ελλάδα όπου περίπου ο μισός πληθυσμός βρίσκεται κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας. να αναπτύξει διεκδικήσεις για τη δυνατότητα όλης της νεολαίας να σπουδάσει. Το κίνημα και το αίτημα για ένα σύγχρονο «15% για την παιδεία» γίνεται ξανά επίκαιρο.
   
3. Επίμονη δουλειά για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Λειτουργία ΓΣ, ΔΣ, συντονισμών, επιτροπών σε κόντρα με την αδράνεια και την παραταξιοποίηση. Αντιπαράθεση με την αποϊδεολογικοποίηση και την αποπολιτικοποίηση που οδηγούν στον περαιτέρω εκφυλισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού. Πρωτοβουλίες στην παραπάνω κατεύθυνση. Από το 2011 με τη σταδιακή αποδυνάμωση της ΠΑΣΠ το σκηνικό έχει αλλάξει. Δεν έχουμε ποια ένα μικρό δικομματισμό ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που κυριαρχεί. Μπορεί η ΔΑΠ να παραμένει πρώτη με διαφορά με ποσοστά της τάξης του 38%, όμως υπάρχει ένας εν δυνάμει πόλος -σε παράλυση και μικροπαραταξιακή αντιπαράθεση-, ο πόλος της αριστεράς που ξεπερνάει το 40%, με το ερωτηματικό βέβαια που θα στραφεί η ΑΡΕΝ. Τα αιτήματα και οι στόχοι υπάρχουν. Η δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους και το σύγχρονο «15% για την παιδεία». Η αντίσταση στο νεοφιλελεύθερο πανεπιστήμιο. Το αίτημα για δουλειά με αξιοπρέπεια για τους νέους. Αυτή η διαίρεση ανάμεσα στους δύο πόλους– και όχι οι μικροπαραταξιακές τριβές κομματικής αναπαραγωγής – μπορούν να συμβάλλουν και στην πολιτικοποίηση και στην αλλαγή των συσχετισμών!

Το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας θα δώσει το μυαλό και τα χέρια του στην παραπάνω κατεύθυνση. Επιμένουμε στην ανάγκη να βαθύνουν οι μετωπικές συνεργασίες στις σχολές που προχώρησαν προεκλογικά και να εξαπλωθούν στις υπόλοιπες σχολές. Για να υπάρξει ένα παράδειγμα μετωπικής πολιτικής της φοιτητικής αριστεράς. Γιατί επιμένουμε στην ανάγκη οικοδόμησης ενός Αριστερού Μετώπου Νεολαίας. Οι δυνάμεις υπάρχουν, αρκεί να αλλάξουν προσανατολισμό!