Δελτίου τύπου Αριστερού Δικτύου Νεολαίας Θεσσαλονίκης

Κάλεσμα σε κεντρική εκδήλωση για μία μετωπική συμπαράταξη στο χώρο της φοιτητικής αριστεράς, Πέμπτη 18 και 30 , στην αιθ. 4 του 1ου ορόφου του κτιρίου ΝΟΠΕ.

Για την ανασύνθεση και τη μετωπική συγκρότηση

Οι πρόσφατες εκλογές έκλεισαν έναν πρώτο κύκλο αντιμνημονιακών αγώνων και αμφισβήτησης. Είναι κοινή παραδοχή όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς ότι καταγράφηκε ένας αρνητικός συσχετισμός, ότι κέρδισε κι άλλο έδαφος η αντίληψη απουσίας εναλλακτικής απέναντι στα μνημόνια και το νεοφιλελευθερισμό.

Στους χώρους της νεολαίας αυτή η εξέλιξη θα έχει πολλαπλάσια αρνητικά αποτελέσματα. Γιατί είμαστε η γενιά που ζεί στα χρονικά του τέλους της ιστορίας”, μεγάλωσε υπό τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, σε ενα γενικότερο περιβάλλον αποϊδεολογικοποίησης – αποκομμουνιστικοποίησης. Και γιατί αυτή η γενιά με τα δικά της αντιφατικά αγωνιστικά ξεσπάσματα και κινήματα (Φοιτιτηκό κίνημα 2006-2007, Δεκέμβρης 2008, λιγότερο με τη συμμετοχή της, στις πλατείες το 2011 και πιο καταλυτικά στο δημοψήφισμα πριν λίγους μήνες) νιώθει ότι συνθλίβεται ανάμεσα στους τοίχους του «δε γίνεται τίποτα τελικά» και του «όλοι είναι ίδιοι».

Όμως είναι αυτή η νέα γενιά που θα καλεστεί να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά συντρίμια της μνημονιακής-νεοφιλελεύθερης επίθεσης. Που θα πρέπει να μάθει να πληρώνει για να μορφώνεται, να βρίσκεται μεταξύ ανεργίας-κακοπληρωμένης εργασίας και μερικής απασχόλησης, που δε θα γνωρίζει τι σημαίνει δικαίωμα στην ασφάλιση, στη μόρφωση, στο ωράριο, στο μισθό. Που θα διαπαιδαγωγείται από ένα πολιτικό σύστημα μεταξύ puppets των Βρυξελλών και… Λεβέντηδων, από το ξεπεσμό μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας – τυπογραφείου των νόμων νεοαποικιακής λεηλασίας της Ε.Ε. και των δανειστών.
 

Αυτή η γενιά είναι ταυτόχρονα κατακερματισμένη αλλά και ενοποιημένη. Ενοποιείται στην έλλειψη προοπτικής μιας χώρας βάλτου και κάτεργου για τη νεολαία και στη χειροτέρευση όλων των όρων εκπαίδευσης και εργασίας. Είναι ασυγκρότητη όμως και δεν είναι οργανωμένη κοινωνικά και πολιτικά. Ο ευέλικτα εργαζόμενος, ο άνεργος, ο νέος εργάτης τείνει να έχει τα ίδια προβλήματα και συμφέροντα με το φοιτητή, τον απόφοιτο ΑΕΙ-ΤΕΙ, το νεαρό επιστήμονα. Παραμένει όμως μόνος και ανοργάνωτος, χωρίς κοινωνική και πολιτική έκφραση.

Οι φοιτητικοί χώροι είναι οι μοναδικοί στη νεολαία που έχουν ακόμα σχετικά συγκροτημένους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς όρους, παρά την τεράστια υποχώρηση και αποσυγκρότηση. Ο όποιος φοιτητικός συνδικαλισμός, οι όποιες παρατάξεις και αριστερές νεολαίες υπάρχουν στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Παρολα αυτά στη σημερινή συγκυρία, στη γενιά της κρίσης είναι σαφές ότι αυτοί οι χώροι δε μπορούν να αναπαράγονται όπως έκαναν τα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Ο σημερινός φοιτητής καθορίζεται πρώτα ως νεολαίος και μετά ως φοιτητής. Το συνολικό έλλειμμα προοπτικής και οι χαμηλές προσδοκίες στην εργασία και τη ζωή τον ενώνει «αντικειμενικά» με τους μη φοιτητές νεολαίους που αντιμετωπίζουν τα ίδια αδιέξοδα. Μια μερίδα σχολών (ιατρικές, νομική, οικονομικά, μηχανικοί) και από οικογένειες με κάποιες δυνατότητες θα δίνουν τη «διέξοδο» της μετανάστευσης. Όμως κι αυτό δε μπορεί να διαρκέσει για πάντα όσο η επίθεση κλιμακώνεται και στα μικρομεσαία εισοδήματα. Το αδιέξοδο για αυτή τη γενιά είναι συνολικό. Η φοιτητική αριστερά με αυτήν την έννοια πρέπει να μιλήσει με όρους νεολαίας και όχι αποκλειστικά με όρους φοιτητικής ταυτότητας. Είναι το σχετικά πιο οργανωμένο τμήμα της νεολαίας που πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία ενός Αριστερού Μετώπου Νεολαίας εντός και εκτός σχολών. Όσον αφορά την κατεύθυνση αυτή εντός σχολών αυτό σημαίνει:

Για το περιεχόμενο του μετώπου. Πρώτον την ανάπτυξη αντιστάσεων ενάντια στην αναδιάρθρωση και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης με αποφασιστικά βήματα στην αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού από χρόνια προβλήματα διάλυσης. Δεύτερον να «φέρουν» μέσα στα αμφιθέατρα τα προβλήματα της νεολαίας που υπάρχουν «έξω». Όχι κυριως ή αποκλειστικά φοιτητικές διεκδικήσεις. Προπαγάνδα και αιτήματα για την ανεργία, για τη μερική απασχόληση, για τις εργασιακές σχέσεις, για επίδομα ανεργίας για όλους, για το δικαίωμα στην ασφάλιση και την περίθαλψη για τη νέα γενιά. Τρίτον η προπαγάνδα και η εκλαϊκευση ενός εναλλακτικού δρόμου απέναντι στα μνημόνια και το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο και για να σπάσει ο φόβος για την αναγκαία ρήξη. Δρόμος που περνάει μέσα από τη σύγκρουση με το ευρωπαικό πλαίσιο, από την προσπάθεια δημιουργίας ενός πολιτικού κινήματος νεολαίας με αντικαπιταλιστικά-αντιιμπεριαλιστικά και αντιΕΕ χαρακτηριστικά.

Για τις δυνάμεις που μπορούν να υλοποιήσουν μια τέτοια πρόταση. Είναι οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ, είναι οι δυνάμεις της ΑΡΕΝ που έχουν βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα για τα αδιέξοδα του ευρωπαϊσμού και του κυβερνητισμού μετά την τραγική κατάληξη του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, άλλες δυνάμεις όπως εμείς ως ΑΡΔΙΝ, οι Αγ. Κινήσεις, αυτόνομα αριστερά σχήματα και αγωνιστές. Θα έπρεπε να είναι και η ΚΝΕ, αν δεν είχε ως αποκλειστική κατεύθυνση την κομματική αναπαραγωγή και την αντίθεση σε κάθε πρόταση πολιτικής συνεργασίας.
 

Ένα τέτοιο βήμα επανίδρυσης της φοιτητικής αριστεράς και δημιουργίας μιας νέας συμπαράταξης είναι σήμερα εφικτό και χρήσιμο μπροστά στις δύσκολες μέρες που θα έρθουν. Είναι μια πρόταση που επιχειρεί να ενώσει πάνω στα κρίσιμα επίδικα για την αλλαγή των συσχετισμών (εστίες αντίστασης, ρήξη με ευρωπαϊκό πλαίσιο, κίνημα νεολαίας). Είναι μια πρόταση που προσπαθεί να αντισταθεί στις τάσεις αποστράτευσης, αγνωστικισμού και αναχωρητισμού. Είναι μια πρόταση που μπορεί να αναδείξει την κινηματική – ριζοσπαστική αριστερά, που συνδέει τον καθημερινό αγώνα με τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού με πολιτικές μεταβατικές διεκδικήσεις, σε 2η δύναμη στα ΑΕΙ, σε υπολογίσιμο χώρο στα ΤΕΙ και πόλο για την ανατροπή της ΔΑΠ

Η διαδικασία μιας τέτοιας επανίδρυσης και συμπαράταξης πρέπει να προχωρήσει άμεσα και με τόλμη. Προτείνουμε ένα πανελλαδικό διήμερο δυνάμεων και αγωνιστών πριν τα Χριστούγεννα. Οι διαφορές κουλτούρας, συνηθειών και αντιλήψεων μπορούν να λυθούν σε ένα μεταβατικό στάδιο κοινής λειτουργίας. Τα επίδικα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι πολύ πιο απαιτητικά από τις όποιες «συνήθειες» μας.

Απευθύνουμε κάλεσμα στις δυνάμεις που αναφέρονται στην ΑΡΕΝ και αποχωρήσαν απο τον ΣΥΡΙΖΑ , σε όσες δυνάμεις στα ΕΑΑΚ αναφέρονται στο ζήτημα του Μετώπου τους φοιτητικούς χώρους, στις δυνάμεις που αναφέρονται στην ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος στην βάση των αντιστάσεων στην μνημονιακή πολιτική, να βάλουν πλάτη σε αυτήν την διαδικασία. Καλούμε τους συντρόφους της ΕΑΑΚ, της ΑΡΕΝ, των Αγωνιστικών Κινήσεων, της ΣΣΠ, της Πορείας, και όποιας άλλης δύναμης τοποθετιέται απο την σκοπιά του αγώνα, να έρθει και να συνεισφέρει σε μία αναγκαία συζήτηση που έπρεπε να είχε ανοίξει εδώ και καιρό. Την Πέμπτη, στην αιθ. 4 , ώρα 18 και 30, στον 1ο όροφο του Κτιρίου της ΝΟΠΕ.